MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -
Davacı vekili, davalının... yetkili bayisi olduğunu, müvekkili ile davalının... bayilik verilmesi hususunda anlaştıklarını, anlaşma gereği 3.000 TL bedelli senedin teminat olarak davalıya verildiğini, buna dair davalı imzalı 07.06.2013 tarihli belgeyi de sunduklarını, ancak davalının anlaştıkları bayiliği müvekkiline vermediğini ve senedi de iade etmediğini belirterek, teminat senedi olarak davalıya teslim edilen senedin iptali ile borçlu olmadıklarının tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin... bölge bayisi olduğunu, davacının bayi şubesi açma hususunda müvekkili ile görüştüğünü, müvekkilinin davacıya güvendiğini, müvekkilinin... ile gerekli görüşmeleri yaparak onay aldığını ve dükkan masrafları için 2.000 TL masrafın müvekkilince karşılanması hususunda izin aldığını, dükkandaki tadilat nedeniyle 2.000 TL masraf yapıldığını, makbuzunun olduğunu, ayrıca davacının 1.000 TL kira bedeli olarak da müvekkilinden borç para aldığını, bunun için müvekkilinin davacıdan 3.000 TL bedelli teminat senedi aldığını, şubenin açıldığını, ancak davacının bu masrafları ve borç kira parasını müvekkiline ödemediğini, ... bayisi olarak açılan işyerini de... şubesine çevirdiğini, bu nedenle senedin icra takibine konulduğunu belirterek, davanın reddi ile davacı aleyhine tazminata karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda, takibe konu edilen bononun verilen kira bedeli ve dükkan bakım masrafı olarak verilen bedellerin teminatı olarak alındığında taraflar arasında bir uyuşmazlık olmadığı, davalının davacıya 1.000-TL kira yardımı yaptığının imzalı olarak verilen bu teminat senedi ve davacı tarafça dayanılan yemin delilinin davalı asil tarafından yerine getirilmesi ile anlaşıldığı, dükkanın 2.000-TL bakım masrafı ile ilgili olarak ise, davacının dükkanda bayi olarak çalışmadığını ve dolayısıyla bundan faydalanamadığını iddia ettiği, davalının dükkanın üçüncü kişiye yaptırılarak davacının kullanımına sunulduğunu iddia etmiş ise de buna ilişkin herhangi bir yazılı delil sunmadığı, yemin deliline de dayanmamış olduğundan davalının buna ilişkin ispat yükümlülüğünü yerine getiremediği gerekçeleriyle, davanın kısmen kabulü ile, davacının.... İcra Müdürlüğü" nün 2014/1020 sayılı takip dosyasından 2.000 TL asıl alacak ve 78,00 TL işlemiş faiz bakımından davalıya borçlu bulunmadığının tespitine, fazlaya ilişkin istemin reddine, davacının şartları oluşmayan kötüniyet tazminatı isteminin reddine karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1- 5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun (HUMK) 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2014 yılı için 1.890-TL’dir. Davacı vekilinin temyize konu ettiği miktarın 1.000-TL olması nedeniyle 04/12/2014 tarihli karar davacı yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün ¾ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebilir. Açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin kesinlik nedeniyle reddine karar verilmiştir.
2- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, davacının yatırdığı peşin harcın istek halinde iadesine, 01.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.

.