Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 155/2, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 10 ay hapis ve 80,00 Türk lirası adli para cezası cezalandırılmasına dair Denizli 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/09/2012 tarihli ve 2012/359 esas, 2012/695 sayılı kararının, Dairemizin 16/11/2016 tarihli ve 2014/5905 esas, 2016/8666 karar sayılı ilâmı ile bozulmasını müteakip, yeniden yapılan yargılama sonucunda sanığın mahkumiyetine ilişkin Denizli 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/12/2019 tarihli ve 2017/3 esas, 2019/944 sayılı kararı aleyhine, Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 20/10/2020 gün ve 94660652-105-20-11107-2019-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 16/11/2020 gün ve 2020/99573 sayılı tebliğnamesiyle Dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, sanığın üzerine atılı hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunun, 24/10/2019 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 26. maddesi ile 5271 sayılı Kanun"un 253. maddesinde yapılan değişiklik sonucu uzlaştırma kapsamına alınmış olması karşısında, somut olayda karar tarihinin 24/12/2019 olduğu, bu kapsamda her ne kadar Denizli 2. Asliye Ceza Mahkemesinin hükmün verildiği 24/12/2019 tarihli oturumda katılan vekilinin uzlaşmayı kabul etmediğini beyan ettiğinden bahisle sanığın mahkumiyetine karar verilmiş ise de, yalnızca katılan vekilinin uzlaşmayı kabul etmediğini beyan etmesinin, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun "uzlaşma" başlıklı 253 ve 254. maddeleri uyarınca usulüne uygun olmadığı cihetle, anılan düzenleme uyarınca dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilerek, usulüne uygun olarak alınacak uzlaştırma raporunun sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde sanığın mahkûmiyetine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
5237 sayılı TCK"nın 155/2. maddesinde düzenlenen hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçu 24/10/2019 tarih ve 30928 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 26. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253 ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma kapsamına alınmış olup, mahkemece, katılan vekilinin 24/12/2019 tarihli duruşmadaki uzlaştırmanın kabul edilmeyeceğine dair beyanı üzerine uzlaştırma hükümleri uygulanmadan sonuca gidilmiş ise de, CMK"nın "Mahkeme tarafından uzlaştırma" başlıklı 254/1 maddesine göre, kovuşturma konusu suçun uzlaşma kapsamında olduğunun anlaşılması halinde 253. maddede belirtilen esas ve usûle göre işlem yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderileceğinin düzenlendiği, yine, CMK"nın 253/4. maddesi ile Ceza Muhakemesinde Uzlaştırma Yönetmeliğinin "Uzlaşma teklifi" başlıklı 29/1. maddesi uyarınca, büro tarafından görevlendirilen uzlaştırmacının bizzat sanık, katılan, mağdur veya suçtan zarar görene uzlaşma teklifinde bulunacağı, bu kişilerin reşit olmaması ya da kısıtlı olması hâli ile mağdur veya suçtan zarar görenin ayırt etme gücü bulunmaması durumunda, uzlaşma teklifinin kanunî temsilcilerine yapılacağının düzenlendiği nazara alındığında, uzlaşma teklifinin bizzat tarafa yapılmasından sonra gerçekleştirilmesi muhtemel uzlaştırma müzakerelerine katılma yetkisi bulunan vekilin beyanıyla yetinilip uzlaştırma prosedürü uygulanmadan karar verilmesi hukuka aykırı olduğundan, kanun yararına bozmaya atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden, hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan hükümlü ... hakkındaki Denizli 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/12/2019 tarih ve 2017/3-2019/944 E-K sayılı hükmünün 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi gereğince BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkrasının (b) bendi uyarınca müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yerine getirilmesine, 15/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.