MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada .... Mahkemesi’nce verilen 05/04/2012 tarih ve 2011/345-2012/212 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 15.06.2006 tarihli nakliye anlaşması ile İtalya"dan demonte halinde kule vinç olarak tanımlı yüklerin davalı yararına taşınması işini üstlendiğini, bu anlaşmaya göre müvekkilinin 15 adet düz tenteli araç ile 25. haftadan itibaren yükleri Piacenza"dan alıp Ankara"ya getireceğini ve davalının da beher araç için 3.900,00 Euro ödemesinin kararlaştırıldığını, müvekkilinin kule vincinin üreticisinden muhtelif alıcılar için 3 yılı aşkın süredir taşıma işini yapması nedeniyle tecrübesinin bulunduğunu, bu nedenle 25. hafta ilk parti için 6 aracı yükleme yerinde hazır bulundurduğunu, araçların günlerce beklemelerine rağmen yükleme yapılmaması nedeniyle geriye döndüklerini, daha sonra 12 aracın daha bu şekilde yükleme yerinde hazır edilmesine rağmen yükleme yapılamayarak geri döndüklerini, 29. haftada 10 aracın yüklemesinin gerçekleştirilebildiğini, toplam 18 aracın boşu boşuna yükleme yerine sevk edilerek orada beklediğini, bu şekilde müvekkilinin zararının doğduğunu, araçların bekleme nedeninin alıcının yük bedelini alamaması olduğunu, müvekkilinin edimini yerine getirmesine rağmen davalının üzerine düşen edimi yerine getirmediğini, bekleme ücretlerinden sorumlu olduğunu, bunun yanında, yüklemesi yapılan 10 araç için İtalya"daki acenteye ödenen 3.600,00 Euro acente ücreti ile yurt dışı nakliye işinin gereği olan ordino bedeli 2.000,00 Euro"nun da davalı tarafından ödenmediğini iddia ederek, acente ücret ve masrafları için 6.660,00 TL, ordino bedeli için 3.700,00 TL ve 18 aracın bekleme bedeli 12.210,00 TL"nın hakkın doğum tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin gerçekleştirilen taşımalarla ilgili navlun ücretini ödediğini, davacının araçlarının beklemesinin tamamen davacı şirketin kusurundan kaynaklandığını, müvekkilinin davacıya borcunun bulunmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, taraflar arasında düzenlenen 15.06.2006 tarihli nakliye anlaşmasına göre, 15 adet düz tenteli araç ile yapılacak taşımada yükleme yerinin ..., boşaltma yerinin ...olduğu beher araç için 3.900,00 Euro navlun ödenmesi kararlaştırıldığı halde, davaya konu bekleme ücreti, acente ücreti ve ordino bedeline yönelik olarak bir düzenleme yapılmadığı, CMR ve Türk Ticaret Kanununda, yapılan taşımalarda fazla beklemeden ücret alınacağına ilişkin herhangi bir düzenleme bulunmadığı, somut olayda davacı taşıyıcıda satıcı firma nezdinde 3 yıllık süre içerisinde muhtelif alıcılara taşımalar yapmış olup, işin nasıl işlediği yönünde tecrübesinin olduğu, davacı taşıyıcının İtalya"da bu konuda birlikte çalıştığı acentesinin bulunduğu, davacı taşıyıcının acentesi vasıtasıyla yükleyici ile temasa geçmeden 6 adet aracını alıcının fabrikasında hazır etmesinin müdebbir bir tacirden beklenebilecek bir davranış şekli olmadığı, ilk seferde araçların beklemesine ve yükü alamadan dönmesine rağmen bu kez 12 aracında yine yükleyici ile temasa geçilmeden İtalya"da hazır edilmesi de davacının kusurlu davranışı olup bu nedenle oluştuğunu iddia ettiği bekleme ücretini davalıdan talep etmesinin yerinde olmadığı, yükü taşınmak üzere taşıyıcıya teslim etme yükümlülüğünü yerine getirmeyen davalı taşıtanın temerrüde düşmüş olduğu, davacı taşıyanın bu durumda akti feshederek menfi zararını istemesi mümkün olduğu halde akti feshetmeyerek gecikmeli de olsa yükün kendisine teslim edilmesini bilerek ve isteyerek beklemiş olması karşısında davalıdan bekleme ücretini talep etmesinin yerinde olmadığı; taraflar arasındaki sözleşmede acente ücretinin bulunmamasının, yine de bu ücretin ödenmesi gerektiği anlamına gelmediği, taşıma sırasında özel işlemlerin yapılması amacıyla bir acente yardımı gerektiği taktirde bunun baştan belirlenmesi ve ücretinin de teyidinin gerektiği, sözleşmede bu hususun ayrıca kararlaştırılmamış olmasının belirlenen navlun ücreti içerisinde bu hizmet bedelinin de yer aldığı sonucunu doğurduğu, kaldı ki somut olayda taşıma anlaşmasında acentenin yer alış şekli ve üslubunun, davacı taşıyıcının kendi nakliye acentesinin varlığını göstermek amacı taşıdığından davacının acente ücreti talebinin de yerinde olmadığı; ordinonun, taşıyıcı tarafından düzenlenmekte olup, gümrük tarafından herhangi bir ücret alınmadığı, ordino karşılığı ücret alınmasının Türkiye"de alışılmış ve kabul edilmiş bir gelenek olup, somut olay yönünden davacı taşıyıcının İtalya"dan 10 adet araç ile getirdiği yüke ilişkin ordino ücretinin sözleşmede kararlaştırılmamış dahi olsa davacı taşıyıcıya ödenmesi gerektiği, Uluslararası Nakliyeciler Birliği"nin o tarihlerdeki emsal ücretlerine göre araç başına ordino bedelinin 110 Euro olduğundan davacının toplam 1.100,00 Euro talep etmekte haklı olduğu gerekçesiyle dava dilekçesinde gösterilen kur üzerinden davacının bu talebine yönelik olarak 2.035,00 TL"nin, 08.09.2006 tarihinde davalının temerrüde düştüğü kabul edilerek, avans faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 01,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 15/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.