Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik, 5464 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelendi:
1-Sanık ... hakkında 5464 sayılı kanuna aykırılık suçundan verilen mahkumiyet hükmünün incelemesinde;
... vekilinin, 5464 sayılı Kanuna aykırılık suçunun mağduru olduğu, bu sıfatının gereği olarak CMK’nın 233 ve 234. maddeleri gereğince davaya katılma ve kanun yoluna başvurma hakkının bulunduğu ve temyiz dilekçesi ile katılma iradesini ortaya koyduğu anlaşılmakla, 5271 sayılı CMK"nın 237/2 ve 260/1. maddeleri gereğince davaya katılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanık hakkında POS cihazlarında komisyon karşılığı gerçeğe aykırı harcama belgesi düzenleme eylemlerinin iki ayrı suç oluşturduğu kabulü ile hem TCK 241 ve hem de 5464 sayılı Kanun"un 36. maddesine muhalefet suçundan iki ayrı cezaya hükmetmesi karşısında, sanığın tefecilik suretiyle kazanç sağlamaya yönelik kastı ve atılı suçlara ilişkin eylemlerin korudukları hukuki yararlar dikkate alındığında hukuksal anlamda fiilin sadece tefecilik suçuna vücut vereceği gözetilerek, 5464 sayılı Yasa"nın madde 36"da düzenlenen suç yönünden ceza verilmesine yer olmadığına dair karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ve oluşa uygun düşmeyen gerekçelerle yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Sanık ... hakkında tefecilik suçundan verilen mahkumiyet hükmünün incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Tefecilik suçunda suç tarihinin, kazanç elde etmek amacıyla ödünç paranın verildiği tarih, zincirleme suçlarda ise son suçun işlendiği gün olduğu, Dairemizce de benimsenen Ceza Genel Kurulunun 12/05/2015 günlü ve 2014/4-655 Esas, 2015/152 sayılı Kararında da açıklandığı üzere, değişik zamanlarda birden fazla kişiye kazanç karşılığı ödünç para verilmesi halinde zincirleme tek tefecilik suçunun oluşacağı nazara alındığında; UYAP sisteminden yapılan sorgulamada, Gaziantep 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 12/02/2016 tarihli ve 2014/465 Esas, 2016/47 Karar sayılı ilamıyla sanık ..."in tefecilik yapmak suçundan mahkumiyetine karar verildiği, temyiz edilen dosyanın Dairemizin 2020/7950 Esasında kayıtlı olduğu, 31/07/2014 tarihli iddianamede suç tarihinin 2009 olarak gösterildiği, temyize konu bu davada ise suç tarihinin 2008 olması karşısında; dosyaların birleştirilmesi ile suç ve iddianame tarihlerine göre hukuki kesinti durumu da nazara alınıp, suçun sübutu ve zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin tespiti halinde, TCK"nın 3/1 ve 61/1. maddeleri de gözetilerek, sanığa verilecek cezadan 5237 sayılı TCK"nın 43. maddesi uyarınca artırım yapılması, ayrıca kesinleşmiş olması durumunda ise mahsup hükümleri değerlendirilerek hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik inceleme sonucu yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre de;
1-TCK"nın 241/1 maddesi gereğince hapis cezası ile birlikte adli para cezasına da hükmedilmesi gerekirken, sanık hakkında adli para cezasına hükmedilmemesi suretiyle eksik ceza tayini,
2-Bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda atılı suçu birden fazla kez işlediği kabul edilen sanık hakkında zincirleme suç hükümlerini içeren TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanmaması,
3-5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa mahkemesinin 08/10/2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
4-Sanığa verilen hapis cezasının sanığın şahsi-sosyal ve sabıka durumu nedeniyle cezanın ertelenmesine karar verilmesine rağmen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yönelik değerlendirme yapılırken "Şartları oluşmadığından" denilmek suretiyle, çelişkili gerekçe ile CMK"nın 231/5. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi
Kanuna aykırı, ... vekili ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321 maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 23/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.