MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 27/11/2010 tarihli, 2011/274-300 Esas ve Karar; 06/12/2008 tarihli, 144-234 Esas ve Karar; 23/09/1974 tarihli, 224-408 Esas ve Karar; 16/04/1973 tarihli, 213-345 Esas ve Karar sayılı kararları ile 5271 sayılı CMK"nun 42/1. maddesinde yer alan “Süresi içinde usul işlemi yapılsaydı, esasa hangi mahkeme hükmedecek idiyse, eski hale getirme dilekçesi hakkında da o mahkeme karar verir” şeklindeki düzenleme gözetildiğinde, sanık tarafından verilen dilekçenin eski hale getirme ve temyiz talebi niteliğinde bulunduğu, temyiz dilekçesi ve eski hale getirme talepli istemin birlikte verilmesi halinde, karar verme yetkisinin Yargıtay"ın ilgili dairesi olduğu değerlendirilerek yapılan incelemede;
Sanığın 20.07.2015 tarihli eski hale getirme, temyiz ve infazın durdurulmasına ilişkin dilekçesinde, kararın kendisine tebliğ edilmediğini ve yapılan tebliğin usulsüz olduğunu belirttiği,
Sanığın yokluğunda verilen kararın, dosyada bilinen en son adresine 09.06.2014 tarihinde tebliğe çıkarıldığı ancak muhatabın adresten ayrılması nedeniyle tebligatın bila ikmal iade edildiği, bunun üzerine gerekçeli kararın, sanığın MERNİS adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre usulünce tebliğ edildiği, bu nedenle yapılan tebligatın temyiz süresini başlattığı, sanığın hükmü, CMUK"nun 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra 20.07.2015 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla; eski hale getirme konusundaki iddiası yerinde görülmeyen sanık ...’nın eski hale getirme istemi ile yasal süreden sonraki temyiz isteminin, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi gereğince tebliğnameye aykırı olarak REDDİNE, 15.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.