MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince, süresi geçtikten sonra davalılar vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkili şirket ile davalı ... arasında imzalanan bayilik sözleşmesine diğer davalı şirketin kefil olduğunu, müvekkilinin davalı bayi ..."dan mal satımı karşılığı alacağının bulunduğunu, davalı bayinin bu alacağı ödemediğini, müvekkiline iade faturası düzenlediğini, bu faturanın kabul edilmediği gibi taraflarına teslim edilmiş bir malın da olmadığını, ayrıca sözleşmede geç ödeme halinde vade farkı oranının aylık % 3 olarak belirlendiğini, buna göre müvekkilinin toplam alacağının 14.934,37 TL olduğunu belirterek 14.934,37 TL alacağın sözleşmenin 7. maddesi uyarınca aylık % 3 gecikme faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, müvekkillerinin davacı şirkete herhangi bir borcunun bulunmadığını, davacıya hatalı üretimden dolayı iade faturası kesildiğini, bu malların da davacı yanca teslim alındığını, vade farkı isteminin iyi niyet kuralları ile bağdaşmadığını, müvekkili şirketin sorumluluğunun bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece yapılan yargılama ve toplanan deliller sonucunda; davalı bayi ..."ın iade faturasına konu malı davacıya teslim ettiğini ispat edemediği, yanlar arasındaki sözleşmede vade farkının belirlendiği, buna göre davacının davalı bayiden toplam alacağının 14.934,37 olduğu, diğer davalı şirketin kefilliğinden dolayı sorumlu olduğu iddia edilmiş ise de, sözleşmede kefalet limitinin gösterilmediği, kefalet için yasada aranan şekil şartlarının bulunmadığı, kaldı ki sözleşmenin davalı şirket yetkilisi tarafından imzalanmadığı, dolayısıyla davalı şirketin kefaleten sorumluluğunun bulunmadığı gerekçesiyle davalı ... hakkındaki davanın kabulüne, diğer davalı şirket hakkındaki davanın reddine karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Mahkeme hükmü davalılar vekiline 23.12.2014 tarihinde tebliğ edilmiş, temyiz dilekçesi, HUMK’un 432.maddesinde öngörülen 15 günlük yasal süre geçirildikten sonra 13.01.2015 tarihinde temyiz defterine kaydedilmiştir. Süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 Sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca, Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden, süresinden sonra yapılan temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
2-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz isteminin süreden reddine, 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle hükmün ONANMASINA, davalıların peşin yatırdığı harcın istek halinde iadesine, 30.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.