Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/5036 Esas 2021/2545 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/5036
Karar No: 2021/2545
Karar Tarihi: 15.03.2021

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/5036 Esas 2021/2545 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle ölüme sebebiyet vermek suçundan hüküm giymiştir. Mahkeme, sanığın iş kazalarını önlemek için gerekli tedbirleri almadığını, uyarıcı levha yerleştirmediğini, korkuluk yaptırmadığını, işçilere kişisel koruyucu araçları kullanmaları konusunda ikazlarda bulunmadığını ve gerekli eğitimi vermediğini belirlemiştir. Sanık için 1 yıl 8 ay hapis cezası verilmiş, ancak cezasının açıklanması geri bırakılmış ve 5 yıllık denetim süresi uygulanmıştır. Sanık, denetim süresi içinde başka bir suç işlediği için mahkumiyet kararı verilmiştir. Mahkeme, sanığın kusuru olduğuna karar vererek hükmün onanmasına hükmetmiştir.
Kanun maddeleri: TCK'nin 85/1 ve 62/1, CMK'nın 231/5 ve 231/11 maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2020/5036 E. , 2021/2545 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasıyla;
TCK"nın 85/1, 62/1. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirle öldürme suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK’nın 85/1, 62/1. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tâbi tutulmasına dair Ödemiş 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 09.02.2012 tarihli ve 2009/613 esas, 2012/75 sayılı kararının 02.03.2012 tarihinde kesinleşmesini müteakip sanığın denetim süresi içerisinde 2014 tarihinde 213 sayılı VUK’un 359/a-2 maddesine muhalefet suçunu işlediği ve İzmir 39. Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 18.12.2015 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Ödemiş 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 01.03.2016 tarihli ve 2015/484 esas, 2016/94 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Olay günü saat 09:30 sıralarında ilçe halk eğitim merkezine ait binanın restorasyon çalışmaları sırasında çatı ustası olarak çalışan müteveffa ...’nin 13 metre yüksekliğinde 2 katlı binanın çatısında bulunan eski kiremitleri el ile yapılan asansör vasıtası ile aşağı indirdiği sırada dengesini kaybederek 13 metre yüksekten zemine düştüğü, 25.08.2009 tarihli Adli Tıp Kurumu raporunda da belirtildiği üzere yüksekten düşmeye bağlı olarak genel vücut travmasına bağlı kafa kemik kırıkları, beyin harabiyeti, seri kaburga kırıkları ve sair iç organ kanamaları sonucu ölümün gerçekleştiği olay sebebiyle alınan birbiri ile uyumlu bilirkişi raporlarından da anlaşılacağı üzere, sanık ... ...’nun İş Kanununun amir hükümleri gereğince, çatıdan düşmelere karşı gereklim iş kazalarını önleyici tedbir almadığı, uyarıcı levha yerleştirtmediği ve korkuluk yaptırmadığı, çalışma sırasında çalışanların güvenlikleri ile ilgili gerekli kişisel koruyucu araçları kullanmaları konusunda ikazlarda bulunmadığı, bu konu ile ilgili iş yerinde kendisi veya kendisi adına uyarıcı bir denetim mekanizması kurmadığı, mevcut uyarıcı mekanizmaların yetersiz kaldığı, işçilere gerekli eğitimi ve koruyucu araçları vermemesi ile işçilerin çalışmalarını kendi inisiyatiflerine bırakması sebebiyle asli kusurlu olduğu anlaşılmakla,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusur durumuna ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 15.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.