MAHKEMESİ : İZMİR FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada ... Hukuk Mahkemesi’nce verilen 15/01/2015 tarih ve 2014/104-2015/2 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin "...-... " markasını tescil ettirdiğini, bu ürünün halk arasında "..." olarak bilindiğini, davalının aynı ürünü sahte olarak piyasaya sürdüğünü ileri sürerek 556 sayılı KHK"nın 66/c maddesi uyarınca şimdilik 1.000 TL maddi ve 7.000 TL manevi tazminatın 02.10.2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir. Davacı vekili 06.01.2015 tarihli ıslah dilekçesi ile maddi tazminat talebini 2.200 TL"ye çıkarmıştır.
Davalı, dükkanını kapatan bir şahsın işyerindeki tüm ürünleri satın aldığını, davaya konu ürünün de satın aldığı mallar arasında bulunduğunu, taklit ya da sahte olduğunun ancak uzman tarafından tespit edilebileceğini, aldığı 50 adet ürünün maddi karşılığının 75 TL olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalı hakkında marka tecavüzü suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği, muhasip bilirkişinin 556 sayılı KHK"nın 66/c maddesi tercihi çerçevesinde Niğde"de böyle bir satış eylemi için lisans verilseydi ödenecek tutarın 2.200 TL olarak belirlediği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 2.200 TL maddi, 2.500 TL manevi tazminatın, 02.10.2012"den işleyen yasal faiziyle davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı temyiz etmiştir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Dava, marka hakkına tecavüz nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, görüşüne başvurulan ve hükme esas alınan bilirkişi raporunda yıllık lisans bedeli 1.100 TL olarak hesaplanmış, marka tecavüzüne konu ürünlerin davalıda ele geçirildiği tarih ile dava tarihi gözetilerek 2 yıllık lisans bedelinin uygun olacağı belirtilmişse de el koyma tarihi olan 02.10.2012 tarihinden sonra davalının markaya tecavüz ettiği iddia ve ispat edilemediğinden 1 yıllık lisans bedeli üzerinden hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde 2 yıllık lisans bedeli üzerinden maddi tazminat miktarının hesaplanması ve buna bağlı olarak manevi tazminatın takdiri doğru görülmemiş, kararın davalı yararına bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalının sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 15/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.