Vergi usul kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2014/9241 Esas 2014/12800 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi usul kanununa muhalefet
HÜKÜM : Sanıkların mahkumiyetlerine

7201 sayılı Tebligat Kanununun 10. maddesi uyarınca "tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır" hükmü ile 6099 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonucunda anılan maddeye eklenen "bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır" ek fıkra hükmüne aykırı olarak yokluğunda verilen kararın sanığın dosyadaki bilinen en son adresi olan 25.07.2012 tarihli sorgusunda beyan ettiği ... adresi yerine doğrudan mernis adresine 7201 sayılı Kanunun 21/2. maddesi uyarınca yapılan tebligat işlemi geçersiz olup öğrenme üzerine sanığın hükmü yasal sürede temyiz ettiğinin kabulü ile yapılan incelemede;
Sanıklar ..., ..., ... ve ... hakkında 213 sayılı VUK"nun 359/b-l ve 5237 sayılı TCK’nun 43. maddesi uyarınca belirlenen 22 ay 15 gün hapis cezasından TCK"nun 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken “18 ay 22 gün hapis” cezası yerine, hesap hatası sonucu “17 ay 22 gün hapis” cezasına hükmolunması suretiyle yazılı şekilde eksik ceza tayini karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık ... müdafii ile diğer sanıkların yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak:
1-Sanıklar ..., ... ve ... hakkında 213 sayılı VUK"nun 359/b-l ve 5237 sayılı TCK’nun 43. maddeleri uyarınca belirlenen 3 yıl 9 ay hapis cezasının, anılan Yasanın 62/1. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirilmesi sonucu 3 yıl 1 ay 15 gün yerine 3 yıl 2 ay 15 gün hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle fazla ceza tayini,
2-5237 sayılı TCK"nun 53/3. maddesi gereğince 1. fıkrasının c bendinde yer alan hak yoksunluğunun sanıkların sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmeye kadar uygulanabileceği gözetilmeden, fıkranın tamamını kapsar biçimde yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı; sanık ... müdafii ile diğer sanıkların temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususların 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün "2-b, 2-c, 4-b, 5-a, 5-b" fıkralarında belirlenen "3 yıl 2 ay 15 gün hapis" ibarelerinin çıkartılarak yerlerine "3 yıl 1 ay 15 gün hapis" ibarelerinin eklenmesi ve TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısım çıkartılarak yerine “5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerine ilişkin haklardan koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” denilmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.