Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/12517 Esas 2018/8061 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62/1, 52/2-4.maddeleri
uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sair temyiz itirazları ile katılanlar vekilinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sanığın eylemine uyan TCK"nun 89/4 maddesinde hapis cezası ile adlî para cezasının seçenek olarak öngörülmediği, temel cezanın hapis cezası olarak belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Taksirli suçlarda, iki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş biçimi, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu,meydana gelen zararın ağırlığı, maddede öngörülen cezanın alt sınırı da nazara alınmak suretiyle, uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği nazara alınarak, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca ceza tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden tam kusurlu olarak iki kişinin kemik kırığı oluşacak şekilde bir kişinin de basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmasına neden olan sanık hakkında teşdidin derecesinde yanılgıya düşülmek suretiyle fazla ceza tayini,
3-Sanığın dosyaya yansıyan ekonomik durumu karşısında, adli para cezasının gün karşılığının 20,00 TL den daha fazla bir miktar üzerinden hesaplanması gerektiğinin gözetilmemesi,
4- Üç şeritli bölünmüş yolda sol şeritten seyir etmekteyken yolun orta şeridinde aynı yönde seyir eden katılan ..."ın kullandığı araca, orta şeride yönelmek suretiyle arkadan çarpan sanığın somut olayda tam kusurlu olduğu isabetle değerlendirilmesine rağmen dosya kapsamı ve mahkemenin kabulüyle çelişen "Olayın oluş biçimi göz önüne alındığında" şeklindeki gerekçeyle sanık hakkında TCK"nun 53/6 maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 11.09.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.