MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ



Taraflar arasında görülen davada ,,,2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 21.01.2015 tarih ve 2013/889-2015/52 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankadan kullanmış olduğu kredi nedeniyle 4.375,00 TL kredi komisyon tahsilatı adı altında kesinti yapıldığını, kredi sözleşmesinde masraf alınacağına dair hüküm bulunsa da anılan hükmün haksız şart niteliğinde olduğunu ve yapılan kesintinin 4077 sayılı Yasa"ya da aykırı olup, müvekkiline iadesi gerektiğini ileri sürerek, 4.375,00 TL"nin ödeme tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının kullanmış olduğu kredinin ticari kredi olduğunu, davacının tüketici olmayıp, anılan krediyi dükkan vasfındaki gayrimenkul için kullandığını, yapılan kesintinin sözleşme ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanılan deliller, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının kullanmış olduğu kredinin mesleki krediler çerçevesinde Genel Kredi ve Teminat sözleşmesi dahilinde kullandırılan kredi olduğundan, ticari kredi ile ilgili uyuşmazlıkların 4077 sayılı Tüketicin Korunması Hakkında Kanun hükümlerine tabi olmadığı, davacının anılan Yasa kapsamında tüketici olarak kabul edilemeyeceği, davacının mesleki ve ticari kredi kullanırken sözleşme serbestisi çerçevesinde imzalamış ve kabul etmiş olduğu masrafları ödemekle yükümlü olduğu gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava, davalı banka tarafından kullandırılan kredi nedeniyle kredi komisyon tahsilatı adı altında yapılan kesintilerin iadesi istemine ilişkin olup, mahkemece yukarıda özetlenen gerekçe ile davanın reddine karar verilmiştir. Ancak, somut uyuşmazlık yönünden taraflar arasında akdedilen kredi sözleşmesinde davalı banka tarafından kullandırılan kredi
dolayısıyla masraf alınabileceğine dair hüküm olmakla birlikte, miktar ya da oran belirtilmediğinden, davalı banka ile diğer bankaların uygulamasına göre, bu tür işlemlere kredi grupları bakımından uygulanan, kredi komisyon tahsilatı adı altında kesilen masraf miktar ya da oranları getirtilip, karşılaştırılarak, davalı banka tarafından yapılan kesinti miktarının uygun olup olmadığı veya ne miktarda olduğu, davacıya iadesi gereken miktar bulunup bulunmadığı hususlarında değerlendirme yapılarak sonucuna göre bir karar vermek gerekirken, eksik incelemeye dayalı, yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
2- Kabule göre de, mahkemece 09/12/2014 tarihli celsede, dava konusu kredinin mahiyeti nazara alınarak davaya ticaret mahkemesi sıfatıyla bakılmasına karar verildiği belirtilmesine rağmen, karar başlığına tüketici mahkemesi sıfatıyla yazılması da doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) ve (2) numaralı bentlerde açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 10.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.