Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/12527 Esas 2018/8040 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
İzmir Büyükşehir Belediyesine bağlı Eshot Müdürlüğünde şoför olarak çalışan sanığın idaresindeki belediye otobüsü ile otobüslerin son durağında başka bir belediye otobüsünün 1,5 metre gerisinde olacak şekilde durarak yolcusunu indirdiği, aracın kapılarını kapatarak ayağı fren üzerindeyken araçtan inmeye çalıştığı sırada aracın aniden öne doğru hareketlenmesi ile otobüsün ön kısmıyla aracın önünden geçmekte olan katılanlara çarptığı, iki otobüs arasında kalan katılan ..."un basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek, katılan ..."ın ise hayati tehlike geçirecek ve vücudunda ağır (altı) derecede kemik kırığı meydana gelecek şekilde yaralandıkları olayda, yaralanmaların niteliği, meydana gelen zarar, kusur durumu gözetilerek, temel ceza belirlenirken alt sınırdan makul bir oranda uzaklaşılarak hak ve nesafete uygun bir cezaya hükmedilmesi gerekirken, oluşa uygun olmayacak derecede fazla surette ceza tayini suretiyle teşdidin derecesinde yanılgıya düşülmesi,
Kabule göre de;
Duruşmaları takip eden sanığın sabıkasının ve dosyaya yansıyan olumsuz davranışlarının bulunmadığı dosya içeriğinden anlaşılmakla, sanık hakkında, "işlediği suç nedeniyle katılanların zararına sebebiyet verdiği, zararlarını gidermediği, olay nedeniyle pişmanlığı da görülmediğinden" şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile TCK"nın 51.maddesinin, yine "sanığın sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özelik, sanığın kişiliği nazara alınarak" şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile TCK"nın 50. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 11/09/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.