Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/1957 Esas 2015/5762 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/1957
Karar No: 2015/5762
Karar Tarihi: 26.11.2015

Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/1957 Esas 2015/5762 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Gebze 1. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 25 Şubat 2014 tarihli kararında, sanık R.. S..\"ın kasten öldürmeye teşebbüs suçunu işlediği kabul edilmiş ve suçun niteliği tayin edilerek indirim sebebi belirlenmiştir. Sanığın savunması reddedilmiş ve karar bozma nedenleri dışında bir hata olmadığı için karar onanmıştır. Ancak, Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerini iptal etmesi ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin 6/3-c. maddesi gereğince sanığın zorunlu müdafii yardımından ücretsiz olarak faydalanma hakkının bulunması nedeniyle, kararda düzeltmeler yapılmıştır. Kararda TCK'nın 53/1-2-3. maddelerinin iptal edilen bölümlerine göre uygulanması ve sanığın zorunlu müdafii ücretinin çıkarılması kararlaştırılmıştır. Düzenlenen yeni hüküm onanmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri TCK'nın 27/2, 53/1-2-3, 5237 sayılı TCK ve 5271 sayılı CMK'dir.

1. Ceza Dairesi 2015/1957 E. , 2015/5762 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 1 - 2014/114892
MAHKEMESİ : Gebze 1. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ VE NO : 25/02/2014, 2013/307 (E) ve 2014/78 (K)
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs

Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık R.. S.."ın, katılan A.. K.."yı kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdiri indirim sebebinin derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozma üzerine verilen hükümde düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafiinin “TCK"nun 27/2. maddesinin uygulanması gerektiğine” vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
-24.11.2015 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu maddeyle yaptığı uygulama ve
-Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 90. maddesinin delaleti ile Ülkemizin de taraf olduğu Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi"nin 6/3-c. maddesi gereğince, ayrıca Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin, anılan maddede yer alan ücretsiz müdafii yardımından yararlanma koşullarından “adaletin selametinin gerektirmesi” kıstası ile ilgili yerleşmiş içtihatları dikkate alınarak; sanığın 5271 sayılı CMK"nun 150/3. maddesi gereğince kendisine atanan zorunlu müdafii yardımından ücretsiz olarak faydalanma hakkı bulunduğu halde, yargılama giderleri arasında gösterilmesinin hukuka aykırı olduğu anlaşılmakta ise de;
Bu hususlar yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasındaki 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK"nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine" şeklinde, yine hüküm fıkrasında yer alan zorunlu müdafii ücretinin çıkartılması suretiyle yargılama giderleri toplamının ise 136,75.TL olarak değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükmün tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak ONANMASINA, 26.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.