4733 sayılı Yasaya aykırılık - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/4768 Esas 2021/1973 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/4768
Karar No: 2021/1973
Karar Tarihi: 10.02.2021

4733 sayılı Yasaya aykırılık - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/4768 Esas 2021/1973 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın 4733 sayılı yasa kapsamında suç işlediği ancak, suç tarihinden sonra yapılan yasa değişiklikleriyle ceza indirimlerinin getirildiği ve kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının mümkün hale geldiği belirtilerek, sanığın hukuki durumunun 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi ve ilgili yasa hükümleri göz önünde bulundurularak belirlenmesi gerektiği vurgulanmıştır. Mahkeme, sanık hakkında yapılan takdiri indirim uygulamasının hatalı olduğu, 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesi yeniden değerlendirilmesi gerektiği ve suçta ele geçen eşyanın müsaderesine karar verilmesi gerektiği belirtilerek, hüküm BOZULMUŞTUR.
Kanun Maddeleri:
- 4733 sayılı Yasaya aykırılık (suç)
- 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesi
- 6455 sayılı Yasa
- 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi
- 6545 sayılı Yasa
- 7242 sayılı Yasa
- 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nun 62/1. ve 62/2. maddeleri
- 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesi
- 5607 sayılı Yasanın 5/2. ve 13/1. maddeleri
- 7242 sayılı Yasanın 61. ve 62. maddeleri
- 1412 sayılı

7. Ceza Dairesi 2018/4768 E. , 2021/1973 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Yasaya aykırılık
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere, tasfiye

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın eyleminin 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra 11/04/2013 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 sayılı Yasa ile 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesinin yürürlükten kaldırılarak atılı suça ilişkin düzenlemenin 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi kapsamı içine alındığı ve halen yürürlükte bulunan 6545 sayılı Yasa ile değişik 3/18. maddesi ile de aynı düzenlemenin korunduğu cihetle,
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla,
Suç tarihinde yürürlükte olan 4733 sayılı Yasanın 8/4.maddesi ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesinin yollamasıyla 3/5, 3/10, 3/22, 5/2. maddeleri somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri ile 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Kabule göre de,
1.Sanık hakkında takdiri indirim uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK"nun 62/1. maddesi yerine TCK"nun 62/2. maddesi yazılması suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
2.24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile

5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3. Suçta ele geçen eşyanın 5607 sayılı Yasanın 13/1.maddesi yollamasıyla 54/4 maddesi uyarınca müsaderesine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.