Çocuğun basit cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/11378 Esas 2015/4633 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/11378
Karar No: 2015/4633
Karar Tarihi: 17.03.2015

Çocuğun basit cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/11378 Esas 2015/4633 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında çocuğun basit cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma suçlarından mahkumiyet kararı verdi. Ancak, mağdurun ruh sağlığına ilişkin eksik araştırmanın yapıldığı belirtilerek, hüküm uygulanmasına yer olmadığına karar verildi. Ayrıca, cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında, lehe olan kanun hükmünün belirlenmesi ve eksik ceza tayini olduğu belirtildi. Kanunlar ise şöyle:
- TCK.nın 103/6. maddesi: \"Suçu sürekli hale getirme\",
- 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri,
- 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddeleri,
- 5237 sayılı TCK.nın 7/2. madde-fıkrası: \"Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur\",
- 5237 sayılı TCK.nın 109/2-3f-5, 43/1, 62/1. maddeleri,
- 5237 sayılı TCK.nın 109/1-3f-5, 62/1. maddeleri.

14. Ceza Dairesi 2014/11378 E. , 2015/4633 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun basit cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
.... Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Hastanesinin 18.06.2014 tarihli raporunda mağdurun depresif bozukluk tanısı konulup ruh sağlığının bozulduğunun bildirilmesi karşısında, Adli Tıp Kurumu ilgili ihtisas kurulu ya da Adli Tıp Kurumu Kanununun 7, 23 ve 31. maddeleri gereğince usulüne uygun şekilde teşekkül ettirilmiş Yüksek Öğrenim Kurumları veya birimlerine bağlı hastanelerden rapor alınarak mağdurun ruh sağlığının bozulup bozulmadığı belirlenmeden eksik araştırmayla yazılı şekilde TCK.nın 103/6. maddesinin uygulanmasına yer olmadığında karar verilmesi,
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında; 5237 sayılı TCK.nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek, lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın, denetime imkân verecek şekilde kararda gösterilmesi suretiyle yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Suç tarihinde oniki yaşı içerisinde mağduru yemek yedirmek vaadiyle farklı zamanlarda evine götüren sanık hakkında 5237 sayılı TCK.nın 109/2-3f-5, 43/1, 62/1. maddelerinin uygulanması gerektiği düşünülmeden yazılı şekilde TCK.nın 109/1-3f-5, 62/1. maddeleri uyarınca hüküm kurulması neticesinde eksik ceza tayini,
Kanuna aykırı, O Yer Cumhuriyet Savcısı, katılan mağdur vekili ve sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 17.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.