Özet:

Bu mahkeme kararı, görevi kötüye kullanma suçundan dolayı yargılanan sanıkların ayrı ayrı mahkumiyet kararı aldığına dair bir değerlendirmedir. Sanıkların denetim, kontrol ve muhafaza işlemlerini yeterince yerine getirmedikleri için Mehmet ÖZAVŞAR'ın zimmet suçunu işlemesine neden oldukları iddiası doğru bulunmuştur. Bu durum, TCK'nın 251/2. maddesinde düzenlenen denetim görevinin ihmali suretiyle zimmete sebebiyet verme suçunu oluşturabilir. Ancak, yargılamaya ait delillerin takdir ve tartışmasının üst dereceli Asliye Ceza Mahkemesi'ne ait olduğu gerekçesiyle, bölge sulh ceza mahkemesi dosyayı görevsizlik kararı ile üst dereceye göndermek yerine yargılamaya devam etmiştir. Bu nedenle, sanık avukatlarının temyiz itirazları yerinde görülmüş, mahkeme kararı ise BOZULMASINA karar verilmiştir.
Kanun maddeleri:
5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile İlk Derece Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanun'un 12. maddesi - Delillerin takdir ve tartışması, üst dereceli Asliye Ceza Mahkemesi'ne aittir.
TCK'nın 251/2. maddesi - Denetim görevinin ihmali suretiyle zimmete sebebiyet verme suçunu düzenlemektedir.
5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi - Yargılamanın yenilenmesi için istemin reddedilmesi halinde, mahkeme kararının kesinleşeceği hükmünü içermektedir.
CMUK'un 321. maddesi - Bozma kararlarının işlemesi ve uygulanması hakkındaki hükümleri düzenlemektedir.