Yargıtay 18. Hukuk Dairesi 2013/17851 Esas 2014/776 Karar Sayılı İlamı

18. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/17851
Karar No: 2014/776
Karar Tarihi: 21.01.2014

Yargıtay 18. Hukuk Dairesi 2013/17851 Esas 2014/776 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava dilekçesinde davacı, nüfus kaydında görünen bir kişinin gerçekte çocuğu olmadığını, fakat kendisinin kardeşi ve kardeşinin eşi olan kişilerin çocuğu olduğunu iddia etmiştir. Davacı bu kişinin nüfus kaydından silinmesini talep ettiği gibi, kardeşinin eşi ile birlikte çocukları olarak tescil edilmesini de istemiştir. Asliye Hukuk Mahkemesi davanın reddine karar vermiştir fakat Yargıtay, asliye hukuk mahkemesinin yetkili olduğuna karar vermiş, hükmün bozulmasına karar vermiştir. Bu kararda 5490 Sayılı Nüfus Hizmetleri Kanunu’nun 36. maddesi de değinilmiştir.

18. Hukuk Dairesi 2013/17851 E. , 2014/776 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili dava dilekçesinde, gerçekte müvekkilin çocuğu olmadığı halde onun çocuğu olarak nüfusa kaydedilmiş bulunan davalılardan ..."ın müvekkilin nüfus kaydından silinmesini, davalılardan ... ve..."ın çocuğu olduğunun tespit ve tescilini istemiştir. Mahkemece davanın görevsizlik nedeniyle reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacılar vekili dava dilekçesinde, nüfus kayıtlarında davacının çocuğu olarak görünen ..."ın, aslında davacının kardeş... ile..."ın eşi ..."nin çocukları olduğunu belirterek, ..."ın davacının nüfus kayıtlarından silinmesini ve ... ile ..."nin çocuğu olduğunun tespit ve tescilini talep etmiş, mahkemece, aile mahkemesi görevli olduğundan davanın reddine karar verilmiştir.
Davada, usulsüz tescile dayalı gerçek durumu yansıtmayan nüfus kaydının düzeltilmesi istenilmiş olup 5490 Sayılı Nüfus Hizmetleri Kanununun 36. maddesine göre asliye hukuk mahkemesi görevli olduğundan, işin esasının incelenmesi gerekirken mahkemenin görevsizliğine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile şimdilik diğer yönleri incelenmeksizin hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 21.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.