MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ




Taraflar arasında görülen davada ...4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 09.03.2015 tarih ve 2014/140-2015/29 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, "..." markasının 03.05.1999 tarihinden itibaren sahibi olan müvekkilinin 2012/60469 sayılı "..." ibareli işaretin 9, 35 ve 36. sınıflarda tescili için başvuru yaptığını, davalı Kurum tarafından "..." ibareli bir kısım markaların dayanak gösterilmesiyle başvurunun 35. ve 36. sınıflar yönünden reddedildiğini, ancak "..." ibaresinin kimsenin tekeline bırakılmayacağını, zayıf marka mahiyeti taşıdığını, ayırt edici niteliğinin bulunmadığını, herkesin kullanımına açık olduğunu, müvekkili başvurusu ile redde mesnet markalar arasında 556 sayılı KHK"nın 7/1-b ve 8/1-b bentleri anlamında bir benzerlik bulunmadığını ileri sürerek TPE YİDK"nın 2014-M-1047 sayılı kararının iptalini, müvekkilinin 2012/60469 sayılı başvurusunun kabulünü talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacı başvurusunda yer alan "..." ibaresi ile redde mesnet markaların ayırt edilemeyecek derecede benzerlik taşıdığını, esas unsurların aynı olduğunu, aynı/aynı tür hizmetleri kapsadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi kök ve ek raporları ile tüm dosya kapsamına göre, başvuruya konu işaret ile redde mesnet markalar arasında aynılık veya ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunmadığı, başvurunun reddine dayanak yapılan markaların 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi yönünden tescil engeli oluşturmadığı, iltibas hususunun aynı KHK"nın 8. maddesi kapsamında itiraz üzerine değerlendirilebileceği gerekçesiyle davanın kabulüne, TPE YİDK"nın 2014-M-1047 sayılı kararının davacının başvurusuna aykırı olan kısımlar yönünden iptaline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 01,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 08.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.