Özet:

Sanığın tefecilik suçundan mahkumiyeti gerektiğini belirten yerel mahkeme kararı temyiz edildi. Ancak, temyiz hukukçuları beraat kararının yetersiz gerekçeyle verildiği ve suçun tüm yasal unsurları ile sübut bulduğunun anlaşıldığını iddia etti. Yüksek miktarlarda karşılıksız para verilmesi ve tanık ifadelerinin uyumsuzluğu, tefecilik suçunun işlendiği sonucuna varılmasına neden oldu. Dolayısıyla, yerel mahkemenin yetersiz gerekçelerle sanığın beraat kararı vermesi kanuna aykırıdır. CMUK'un 223/2-e maddesi uyarınca sanık beraat etmiştir. Ancak, temyiz mahkemesi CMUK'un 321. maddesi ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince kararın bozulmasına hükmetmiştir.
Kanun maddelerinin açıklaması:
- CMUK'un 223/2-e maddesi: \"Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına veya suçun ertelenen hükümlerine ilişkin hükümler uyarınca ceza verilmeyen hallerde beraat kararı verilir.\"
- CMUK'un 321. maddesi: Temyize konu hallerde, hükümden beraat, sanığın aklanması ve hükmün kaldırılması kararları verilebilir.
- 5320 sayılı Kanunu'n 8/1. maddesi: Temyiz sonucu verilen hükümlerde usul ve esaslardaki usulsüzlükler nedeniyle hükmün bozulması halinde yerel mahkeme, usul ve esasa ilişkin hükümler hakkında ikinci kez karar verir.