Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/6560 Esas 2021/727 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/6560
Karar No: 2021/727
Karar Tarihi: 22.02.2021

Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/6560 Esas 2021/727 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın tefecilik suçundan mahkumiyeti gerektiğini belirten yerel mahkeme kararı temyiz edildi. Ancak, temyiz hukukçuları beraat kararının yetersiz gerekçeyle verildiği ve suçun tüm yasal unsurları ile sübut bulduğunun anlaşıldığını iddia etti. Yüksek miktarlarda karşılıksız para verilmesi ve tanık ifadelerinin uyumsuzluğu, tefecilik suçunun işlendiği sonucuna varılmasına neden oldu. Dolayısıyla, yerel mahkemenin yetersiz gerekçelerle sanığın beraat kararı vermesi kanuna aykırıdır. CMUK'un 223/2-e maddesi uyarınca sanık beraat etmiştir. Ancak, temyiz mahkemesi CMUK'un 321. maddesi ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince kararın bozulmasına hükmetmiştir.
Kanun maddelerinin açıklaması:
- CMUK'un 223/2-e maddesi: \"Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına veya suçun ertelenen hükümlerine ilişkin hükümler uyarınca ceza verilmeyen hallerde beraat kararı verilir.\"
- CMUK'un 321. maddesi: Temyize konu hallerde, hükümden beraat, sanığın aklanması ve hükmün kaldırılması kararları verilebilir.
- 5320 sayılı Kanunu'n 8/1. maddesi: Temyiz sonucu verilen hükümlerde usul ve esaslardaki usulsüzlükler nedeniyle hükmün bozulması halinde yerel mahkeme, usul ve esasa ilişkin hükümler hakkında ikinci kez karar verir.

9. Ceza Dairesi 2020/6560 E. , 2021/727 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik
Hüküm : CMK"nın 223/2-e maddesi uyarınca beraat

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, müştekiye kazanç elde etmek amacıyla borç para vererek tefecilik suçunu işlediği iddia olunan somut olayda; aralarında yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında günün ekonomik koşulları nazara alındığında yüksek sayılabilecek miktarda paranın karşılıksız verilmesinin hayatın olağan akışına uygun olmaması, bu bağlamda, müşteki ..."nın ve tanık ..."ın beyanları, kolluk araştırma tutanağı ve tanık ... ile sanığın borç paranın veriliş şekli konusunda birbirleriyle uyumsuz ifadeleri dikkate alındığında atılı tefecilik suçunun tüm yasal unsurları ile sübut bulduğunun anlaşılması karşısında; sanığın tefecilik suçundan mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde beraatine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, katılan Hazine vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA 22/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.