Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkûmiyetine ilişkin hükümler, sanık ... müdafi ve sanık ... müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü: Sanık ... müdafisinin duruşmalı inceleme isteminin, hükmedilen cezaların on yıl hapis cezasından aşağı olması nedeniyle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 318 ve 5271 sayılı CMK"nın 299. maddeleri gereğince reddine karar verilerek yapılan incelemede; TCK"nın 61/1 ve 22/4. maddelerinde yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, yaralanmaların niteliği, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, sanık ..."ın iki kişinin ölümünden ve bir kişinin de vücudunda kırık oluşacak şekilde yaralanmasından, sanık ..."ın ise iki kişinin ölümünden sorumlu olduğu somut olayda, sanıklar hakkında belirlenen temel cezaların asgari hadden daha fazla uzaklaşılarak belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ... müdafinin, mahkumiyet kararının kanuna aykırı olduğuna, illiyet bağının bulunmadığına, sanık ... müdafinin, kusura, cezanın üst hadden tayin edilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 05.09.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.