Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/1904 Esas 2016/3211 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/1904
Karar No: 2016/3211
Karar Tarihi: 31.03.2016

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/1904 Esas 2016/3211 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, tefecilik suçlamasıyla yargılanan sanıkların beraatına karar verdi. Ancak, kararda CMK'nın 223/2-e maddesi yerine 232/6. maddesi kullanıldığı için, Hazine vekili tarafından temyiz edildi ve Yargıtay tarafından bozuldu. TCK'nın 241. maddesine göre, tefecilik suçunun oluşabilmesi için başkasına ödünç para verilmesinin yeterli olduğu ve birden fazla kişiye sistemli şekilde faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmadığı belirtildi. Ayrıca, yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında yüksek sayılabilecek miktarda paranın karşılıksız verilmesinin hayatın olağan akışına uygun olmaması gerektiği belirtildi. Dosyada, faiz karşılığı ödünç para alan mağdurların beyanlarına başvurulacak, sanıkların alacaklı oldukları dosyaların tespiti için İcra Müdürlükleri nezdinde takip dosyalarının araştırılması ve zabıta araştırması yapılması gerektiği belirtildi. 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'nın 321. maddesi uyarınca karar bozuldu.

5. Ceza Dairesi 2014/1904 E. , 2016/3211 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
İstanbul Muhakemat Müdürlüğünün 31/10/2012 tarihli oturumda davaya katılmasına karar verilmesine karşın gerekçeli karar başlığında müşteki olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası kabul edilmiştir.
TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli şekilde faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması ve aralarında yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında günün ekonomik koşulları nazara alındığında yüksek sayılabilecek miktarda paranın karşılıksız verilmesinin hayatın olağan akışına uygun olmaması karşısında maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması açısından sanıklardan faiz karşılığı ödünç para alan mağdurlar ...., ...., ...., ..., ...., ... ile ....."ın beyanlarına başvurulması, sanıkların alacaklı oldukları dosyaların tespiti için İcra Müdürlükleri nezdinde takip dosyalarının araştırılması, faiz karşılığı borç para verip vermedikleri hususunda zabıta araştırması yapılması ve dosyaya sunulan 21/01/2013 hakim havaleli Vergi Denetim Kurulu Başkanlığı raporu da nazara alınarak sonucuna göre hukuki durumlarının tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ve yetersiz gerekçelerle yazılı şekilde beraat hükümleri kurulması,
Kabule göre de;
Sanıkların üzerine atılı suçtan cezalandırılmalarına yeter yasal kesin kanıt elde edilemediği gerekçesiyle beraatlerine karar verilmesine rağmen hükümde CMK"nın 223/2-e maddesine yer verilmeyerek aynı Kanunun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, katılan Hazine vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 31/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.