MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada... 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 25.02.2015 tarih ve 2014/383-2015/17 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin 2013/78411 sayılı ve “...” ibareli marka başvurusunun dava dışı bir şirkete ait 2002/21720 sayılı ve “...” ibareli markaya ayırt edilemeyecek derecede benzer olduğu gerekçe gösterilerek “yiyecek içecek sağlanması hizmetleri” açısından kısmen reddedildiğini, müvekkili tarafından bu karara yapılan itirazın da YİDK tarafından reddedildiğini, oysa müvekkil marka başvurusu ile kısmen redde mesnet gösterilen "..." markasının ayırt edilemeyecek kadar benzer olmadığını, ayrıca müvekkili adına tescilli “...” ve “...” markaları nedeni ile müvekkilinin "..." ibaresi üzerinde 43. sınıfa ilişkin kazanılmış hakkı olduğunu ileri sürerek YİDK kararının iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; YİDK kararının yerinde olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davacı başvuru markasının “...” ibaresi yanında redde gerekçe markadaki “restaurant” ve “bar” ibaresinin aynısı veya ayırt edilemeyecek tarzda benzerlik içermeyen “...” ibaresinin yer aldığı, 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi gereğince başvuru markası ile redde mesnet markanın aynı veya ayırt edilemeyecek kadar benzer olmadığı gerekçesiyle davanın kabulü ile YİDK kararının iptaline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve redde mesnet markanın tertip tarzının renk unsurunu da içeren karma marka niteliği itibariyle işaretlerin bir bütün olarak değerlendirilmesi sonucu başvurunun 556 sayılı KHK"nın 7/1-b bendi kapsamında ayırt edilemeyecek kadar benzer olmadığına ilişkin gerekçenin isabetli bulunmasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 01,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 08.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.