Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/14943 Esas 2016/1059 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/14943
Karar No: 2016/1059
Karar Tarihi: 01.02.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/14943 Esas 2016/1059 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, işlemiş faiziyle birlikte 2.043 TL alacak yönünden başlatılan takibe vaki itirazın iptaline ve takibin devamına karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece yapılan yargılama sonucunda 2.038 TL asıl alacak ve 0,85 TL işlemiş faiz yönünden itirazın iptaline ve takibin devamına karar verilmiştir. Davalı vekilince temyize konu yapılan alacak miktarı HUMK'nın 427/2. maddesi uyarınca temyiz sınırının altında kaldığından temyiz istemi reddedilmiştir. HUMK'nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 Sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 16.03.2015 tarihi itibariyle 2.080 TL'dir.

11. Hukuk Dairesi 2015/14943 E. , 2016/1059 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... 1. Sulh Hukuk Mahkemesi’nce verilen 16.03.2015 gün ve 2014/147-2015/233 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
HUMK’nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 Sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL’yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 16.03.2015 tarihi itibariyle 2.080,00 TL"dir. Davacı vekili, dava dilekçesiyle işlemiş faiziyle birlikte 2.043,00 TL alacak yönünden başlatılan takibe vaki itirazın iptaline ve takibin devamına karar verilmesini talep etmiş mahkemece yapılan yargılama neticesinde 2.038,00 TL asıl alacak, 0,85 TL işlemiş faiz yönünden itirazın iptaline ve takibin devamına karar verilmiştir. Davalı vekilince temyize konu yapılan ve hüküm altına alınan alacak miktarı yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığından davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilin temyiz isteminin HUMK’nın 432/4. maddesi hükmü uyarınca REDDİNE, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 01.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.