Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62/1, 53/1-3, 53/6. maddelerine göre mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 23:00 sıralarında, sanığın sevk ve idaresindeki aracı ile 2,30 promil alkollü vaziyette meskun mahalde, bölünmüş iki şeritli asfalt kaplama yolda gece vakti seyir halindeyken, olay mahalline geldiğinde seyrine göre yolun sağ tarafında lastik arızası nedeniyle park halinde olan otomobilin arkasında yaya olarak bulunan katılanlar ... ve ..."ye çarptığı, alınan doktor raporuna göre katılan ..."nün basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek, vücudunda 4.(ağır) derecede kemik kırığı oluşacak şekilde, katılan ..."ın ise basit tıbbi müdahale ile giderilecek düzeyde yaralandığının tespit edildiği, Adli Tıp Kurumunun 03.03.2016 tarih ve 55753286-101.02-16/1803-1095 sayılı raporuna göre sanığın kazanın meydana gelmesinde tamamen kusurlu olduğunun kabul ve tespit edildiği olayda;
Sanık hakkında hükmedilen 2 yıl hapis cezasında TCK’nın 22/3. maddesi uyarınca 1/3 oranında artırım yapıldıktan sonra, TCK"nın 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılması sırasında “2 yıl 2 ay 20 gün” yerine, “1 yıl 14 ay 20 gün” hapis cezası olarak hükmedilmesi suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin eksik incelemeye, keşif yapılmaması suretiyle savunma hakkının kısıtlandığına, tayin edilen cezaya, kusur tespitine, bilinçli taksir hükümlerin uygulanmaması gerektiğine, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulanma olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasındaki hak yoksunluklarına ilişkin paragrafın hükümden çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10.03.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.