Mühür bozma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2014/9614 Esas 2014/12416 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/9614
Karar No: 2014/12416
Karar Tarihi: 24.06.2014

Mühür bozma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2014/9614 Esas 2014/12416 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanığın mühür bozma suçundan mahkumiyetine karar verildiği ve mahkumiyet kararının temyiz talebinin reddedildiği belirtilmiştir. Kararda, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun CMK'nun 232. maddesi uyarınca, kanun yollarına başvurma olanağı bulunup bulunmadığı, başvuru olanağı varsa süresi ve merciinin açıkça gösterilmesinin gerektiği vurgulanmıştır. Ayrıca, yerel mahkemenin sanığın yokluğunda verilen ek kararında, başvurulacak kanun yolu ve merciinin yanlış gösterildiği belirtilerek, her iki ek kararın kaldırıldığı ifade edilmiştir. Kararda, sanığın yokluğunda verilip yasal süresi geçtikten sonra temyiz edilen kararın reddine karar verildiği belirtilmiştir. Detaylı kanun maddeleri ise şöyledir: CMK'nun 232. maddesi, kararda kanun yollarına başvurma olanağı, süresi ve merciinin açıkça gösterilmesini, 34. maddesi ise kararlarda başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekillerinin gösterilmesinin zorunlu olduğunu belirtmektedir. Ayrıca, temyiz talebinin reddine dair yapılan kararın uygulanması gereken kanun maddesi 1412 sayılı CMUK'nun 317. maddesidir.

11. Ceza Dairesi 2014/9614 E. , 2014/12416 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet (Asıl Karar) , Temyiz talebinin reddi (Ek Karar)

Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 20.02.2007 gün, 46/39 ve 29.05.2007 gün, 114/113 sayılı kararlarında da açıklandığı üzere, 5271 sayılı CMK"nun 232. madddesinin 6. fıkrası uyarınca, hüküm fıkrasında kanun yollarına başvurma olanağı bulunup bulunmadığı, başvuru olanağı varsa süresi ve merciinin tereddüte yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesinin gerektiği, aynı Kanunun 34. maddesinin 2. fıkrasında da, kararlarda başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekillerinin gösterilmesinin zorunlu olduğunun belirtildiği, yerel mahkemenin sanığın yokluğunda verilen 24.06.2013 tarihli ek kararında, tereddüte ve yanılgıya sebebiyet verecek şekilde başvurulacak yasa yolu ve merciinin yanlış gösterildiği, yine yokluğunda 29.03.2013 tarihinde verilen ek kararın tebliğ edildiği 10.05.2013 tarihinde Uyap kayıtlarına göre cezaevinde olması nedeniyle tebliğin usulsüz olduğu anlaşılmakla, her iki ek karar kaldırılarak sanığın temyiz isteminin süresinde olduğunun kabulüyle yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda verilip 04.03.2013 tarihinde tebliğ edilen 13.02.2013 tarihli kararı yasal süresi geçtikten sonra 27.03.2013 tarihli dilekçeyle temyiz ettiği anlaşıldığından temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE, 24.06.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.