Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/12417 Esas 2021/2506 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12417
Karar No: 2021/2506
Karar Tarihi: 10.03.2021

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/12417 Esas 2021/2506 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Mağdur vekili tarafından, sanığın mahkumiyetine yönelik hükme karşı yapılan temyiz istemi reddedilmiştir. Temyiz edilen ek karar ise mağdur vekili tarafından temyiz edilmiştir. Kararda; Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başka hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL'ye kadar adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümlerinin 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu belirtilmiştir. 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL'ye kadar (3000 TL. dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu ifade edilmiştir. Ayrıca, TCK'nın 89/1-2-a, 62/1, 52/2-4 maddelerine göre verilen 3000 TL adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmüne yönelik suç vasfına ilişkin herhangi bir temyiz istemi bulunmamaktadır. Karar, Ankara 38. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilmiş ve temyiz istemi reddedilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2019/12417 E. , 2021/2506 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-2-a, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz isteminin reddine ilişkin ek karar mağdur vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar, 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL. dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL. dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, 12/04/2016 tarihinde TCK"nın 89/1-2-a, 62/1, 52/2-4 maddeleri uyarınca doğrudan verilen 3000- TL adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmüne yönelik suç vasfına ilişkin herhangi bir temyiz istemi de olmayıp, mağdur vekilinin temyiz isteminin reddine ilişkin Ankara 38. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/05/2016 tarihli ek kararında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığından, verilen ret kararının isteme uygun olarak ONANMASINA; 10.03.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.