MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi evrakta sahtecilik, otomatik bir sistemi kullanarak hukuki yarar sağlamak, Memura yalan beyanda bulunmak
HÜKÜM : Bütün suçlardan mahkumiyet


Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 20.02.2007 gün, 46/39 ve 29.05.2007 gün, 114/113 sayılı kararlarında da açıklandığı üzere, 5271 sayılı CMK’nun 232. maddesinin 6. fıkrası uyarınca, hüküm fıkrasında kanun yollarına başvurma olanağı bulunup bulunmadığı, başvuru olanağı varsa süresi ve merciinin tereddüte yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesinin gerektiği, aynı Kanunun 34. maddesinin 2. fıkrasında da, kararlarda başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekillerinin gösterilmesinin zorunlu olduğu, yerel mahkeme kararında ise, kanun yoluna başvuru şeklinin açık ve anlaşılabilir şekilde gösterilmediği gibi gerekçeli kararın sanık ...’in daha önce geçerli bir tebligat yapılmamış adresine Tebligat Kanununun 35. maddesine göre tebliğ edilmesinin usulüne uygun olmadığı cihetle, sanıklar... ve ...’in öğrenme üzerine süresinde temyiz talebinde bulundukları, keza sahte nüfus cüzdanı ve sürücü belgesi kullanmak suçundan her ne kadar 765 sayılı TCK"nun 342/1. maddesinin tatbiki ile uygulama yapılmış ise de, yüklenen bu suçun sabit olması halinde suç tarihinde yürürlükte bulunan 765 sayılı TCK’nun 350. maddesinde gösterilen suça uyacağı kabulüyle yapılan incelemede;
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 7 ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddeleri hükmü karşısında; tüm sanıklara yüklenen ‘bilgileri otomatik işleme tabi tutmuş bir sistemi kullanarak hukuka aykırı yarar sağlama" ve "sahte nüfus cüzdanı ve sürücü belgesi kullanmak" ve sanık ...’ya yüklenen ayrıca "görevli memura yalan beyanda bulunmak" suçlarının yasada gerektirdiği cezalarının türü ve üst sınırı itibariyle tabi olduğu, suç tarihlerinde yürürlükte bulunan ve lehe olan 765 sayılı TCK’nun 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suç tarihlerinden, temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış ve sanıklar ..., ... ve ... müdafıleri ile sanıklar ..., ... ve ...’in temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen tüm mahkumiyet hükümlerinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı yasanın 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak sanıklar hakkında bahsi geçen suçlardan açılan kamu davalarının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 765 sayılı TCK’nun 102/4, 104/2 ve CMK’nun 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE, 23.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.