Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - tehdit - kasten yaralama - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/346 Esas 2015/2524 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, tehdit, kasten yaralama
HÜKÜM : Sanıkların kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan mahkûmiyetleri ile diğer atılı suçlardan beraatlerine

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Sanıklar haklarında tehdit suçundan verilen 13.12.2007 tarihli beraat hükümlerinin temyiz edilmeksizin kesinleştiği gözetilmeden, bozmadan sonra yapılan yargılamaya dahil edilerek haklarında yeniden kurulan hükümler hukuki değerden yoksun ve yok hükmünde olup temyiz hakkı kazandırmayacağından katılan vekilinin anılan suçtan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 317. maddesi gereğince reddiyle, incelemenin kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlerle sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanıklar haklarında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Delillerle iddia ve savunma, duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiillerin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanıklar müdafii ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
Sanıklar haklarında kasten yaralama suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mahkemece hükmün gerekçe bölümünde sanıkların gerçekleştirmiş oldukları yaralama eylemlerinin TCK.nın 109/2. fıkrasında düzenlenen kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun cebir unsurunu oluşturduğu kabul edilmesine karşın, sanıklar haklarında kasten yaralama suçundan ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden gerekçeyle de çelişki yaratacak şekilde beraat kararları verilmesi,
Kanuna aykırı,sanıklar müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetki uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, sanıklar haklarında kasten yaralama suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik kısmın hüküm fıkrasından çıkartılarak yerine "..sanıkların gerçekleştirmiş oldukları yaralama eylemleri TCK.nın 109/2. fıkrasında düzenlenen kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun cebir unsurunu oluşturduğundan sanıklar haklarında kasten yaralama suçundan 5271 sayılı CMK.nın 223/3. maddesi uyarınca ayrı ayrı ceza verilmesine yer olmadığına..." ibaresi eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.