MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 21/03/2013 gün ve 2013/659-2013/75 sayılı kararı bozan Daire’nin 28/11/2014 gün ve 2013/16987-2014/18600 sayılı kararı aleyhinde davalı .... vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı ... .... vekili, müvekkilinin dava dışı ...."ye ait gemi motorunun Almanya"dan Tuzla"ya taşınması işini üstlendiğini, müvekkilinin söz konusu yükü Almanya"dan .... Limanı’na gemi ile taşıttıktan sonra ...’den Tuzla’ya taşınması işini de davalıların sorumluluğunda gerçekleştirdiğini, dava konusu yükün ...’den Tuzla’ya kamyonla taşınması sırasında 18.11.2005 tarihinde meydana gelen kazada hasarlandığını, dava dışı .... ve sigortacısı şirketin yükteki hasardan dolayı taşıyıcı sıfatıyla müvekkili sorumlu tuttuğunu, müvekkilinin ödemek zorunda kalacağı tazminat borcundan dolayı doğrudan doğruya sorumlu olacağını, işbu davanın TTK’nın 787. maddesi uyarınca açılmış rücu davası olduğunu, alacağın tahsili amacıyla ilamsız icra takibi yapıldığını, davalıların takibe itiraz ettiklerini ileri sürerek, itirazın iptaline, takibin devamına, 400.000 EURO’nun davalılardan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.Davacı vekili 31.10.2008 tarihli dilekçesi ile taşıma sırasında hasar gören emtiaya ilişkin ödemenin işbu dava açıldıktan sonra, müvekkili ....tarafından değil, ...’nin sigortacıları .... tarafından yapıldığını, böylece sigortacıların müvekkili davacının haklarına halef olduğunu, buradaki halefiyetin TTK’nın 1301 maddesi uyarınca yasal halefiyet olduğunu, sigortacılar ....‘nin yük ilgilisine toplam 230.000 EURO sigorta tazminatı ödediklerini, halefiyet olgusunun gerçekleştiğini, işbu davada davacı şirketin yerine geçmeye hak kazandıklarını belirterek, müvekkili sigortacılar ... ve ....‘nin TTK’nın 1301 maddesi uyarınca kanuni halef sıfatıyla davada müvekkili davacı ...’nin yerine davacı olarak kabul edilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar vekilleri ayrı ayrı, üst taşıyıcı olan davacının dava açabilmesi için TTK’nın 787. maddesi uyarınca aleyhine açılan bir dava olması ve tazminat ödemesi gerektiğini, bu iki şart bulunmadığı için davanın dava şartı yokluğundan reddi gerektiğini savunmuşlar ve davacı vekilinin 31.10.2008 tarihli dilekçesindeki taleplere muvafakatları olmadığını bildirmişlerdir.
Mahkemece, davacının davasını TTK’nın 787. maddesine dayalı rücu davası olarak açtığı, TTK’nın 787/2 maddesine göre bir taşıyıcının diğer bir taşıyıcı aleyhine rücu davası açabilmesi için davacı taşıyıcının ziyaa veya hasara uğrayan mal sahibine veya gönderilene malın bedelini ödemesi veya bu yüzden kendisi aleyhine dava açılmış olmasının gerektiği, bu husus aktif dava ehliyetinin bir şartı olduğundan mahkemece resen nazara alınması gerektiği, somut olayda icra takibi başlatan ve davayı açan davacı ... yönünden yasa gereğince aktif dava ehliyetinin yargılama sırasında da gerçekleşmediği, davacı ...’nin alacak hakkına sahip olmadan davayı açtığı, hasar bedelini ödeyerek dava açma hakkına sahip olan sigorta şirketlerinin davayı davacı sıfatıyla devam ettirmek istediği, davacı ...’nin kendisinin halefi olmaları nedeniyle sigorta şirketlerinin davada yer almasını istediği, sigorta şirketlerinin davacı yerine geçmesi ara kararla kabul edilmiş ise de bu ara kararın taraflar yönünden usulü kazanılmış bir hak olduğunun kabul edilemeyeceği, usul kuralları gereğince davanın devredilebilmesi için öncelikle davacının dava hakkına sahip olması gerektiği, sahip olunmayan bir dava konusunun devrinin de mümkün olmayacağı, yasal düzenlemeler karşısında davacı tarafın bu şekilde değiştirilmesi mümkün görülmediğinden ara karardan rücu edildiği gerekçesiyle davacı ..."nin aktif dava ehliyeti olmadığından davanın reddine dair verilen karar davacı ... ve kanuni halef sıfatıyla davayı devralan ....vekili tarafından temyizi üzerine Dairemizin 28/11/2014 tarihli kararı ile bozulmuştur.
Davalı..... vekili, karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı .... vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı .... vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 3,20 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK"nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 265,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davalı ....."den alınarak Hazine"ye gelir kaydedilmesine, 28/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.