MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 10/03/2015 tarih ve 2014/2272-2015/222 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili tarafından davalı Bankadan kredi kullanıldığını ve davalının dosya masrafı olarak 2.326,50 TL kesinti yaptığını, yapılan kesintinin iadesi talep edilmesine rağmen davalı tarafından ödeme yapılmadığını ileri sürerek, yapılan kesintinin faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili tarafından yapılan işlemin gerek taraflar arasında akdedilen sözleşme gerekse de yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanılan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, davacının ticari işyeri kredisi kullandığı ve bu krediye istinaden davalı tarafından 2.362,50 TL komisyon ve masraf kesintisi yapıldığı, kesintinin kanunda herhangi bir dayanağının bulunmadığı, sözleşmeye konulan masrafların yazılmamış sayılacağı, genel işlem şartına açıkça aykırı olduğu gerekçesiyle, 2.362,50 TL"nin dava tarihinden itibaren faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, davacının dükkan satın almak için kullanmış olduğu ticari kredi nedeniyle davalı Banka tarafından dosya masrafı adı altında yapılan kesintinin iadesi istemine ilişkin olup, mahkemece yukarıda özetlenen gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmiştir. Ancak, taraflar arasında akdedilen kredi sözleşmesinde davalı Banka tarafından masraf alınabileceğine dair hüküm bulunması ve anılan hükmün sözleşmenin tarafı olan davacıyı bağlayıcı nitelikte olması karşısında, sözleşmede miktar belirtilmediği de gözetilip mahkemece, davalı Banka ile diğer bankaların uygulamasına göre, bu tür işlemlere kredi grupları bakımından uygulanan dosya masrafı miktarları getirtilip, karşılaştırılarak davalı tarafından yapılan kesinti miktarının uygun olup olmadığı veya ne miktarda olduğu, davacıya iadesi gereken miktar bulunup bulunmadığı hususlarında değerlendirme yapılarak, sonucuna göre bir karar vermek gerekirken, eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirmeye dayalı, yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 27/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.