Tebliğname No : KYB - 2015/66576

Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan sanık A.. D..’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 109/1, 109/3-f ve 62. maddeleri gereğince 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Kadıköy 1. Ağır Ceza (kapatılan) Mahkemesinin 20.11.2007 tarihli ve 2006/256 Esas, 2007/366 sayılı Kararının Yargıtay 14. Ceza Dairesinin 20.05.2013 tarihli ve 2011/15490 Esas, 2013/6240 Karar sayılı ilâmı ile onanarak kesinleşmesini müteakip, sanık tarafından yapılan yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine ilişkin İstanbul Anadolu 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 22.09.2014 tarihli ve 2006/256 Esas, 2007/366 sayılı ek kararına yönelik itirazın reddine dair İstanbul Anadolu 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 13.11.2014 tarihli ve 2014/1475 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosyanın incelenmesinde;
Dosya kapsamına göre; karar gerekçesinde, müsnet eyleme ilişkin mağdur çocuğun nesebinin müşteki tarafından reddi hususunda dava bulunmaması da belirtilerek sanığın mahkûmiyetine karar verildiği; ancak karar sonrası, mağdurun soybağının reddine ilişkin Ümraniye 2. Aile Mahkemesinin 11.02.2009 tarihli ve 2008/315 Esas, 2009/41 sayılı Kararında, Adli Tıp Kurumunca düzenlenen raporda mağdurun %99,99 ihtimalle babasının sanık olduğu yönündeki rapor dikkate alınarak nüfusa kayıtlı babasının müşteki olan T.. E.. olmadığının tespitine karar verildiği; yine Kadıköy 5. Aile Mahkemesinin 15.09.2009 tarihli 2007/234 Esas, 2009/679 sayılı Karar ile mağdurun babasının sanık A.. D.. olduğunun tespitine ve belirtilen günlerde kişisel ilişki kurmalarına yönelik karar verilmesi ve sanığın mağdurun babası olması, yükletilen suçunda kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu bulunması karşısında, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 311/1-(e) maddesi anlamında "yeni olaylar veya yeni deliller ortaya konulup da bunlar yalnız başına veya önceden sunulan delillerle birlikte göz önüne alındıklarında sanığın beraatini veya daha hafif bir cezayı içeren kanun hükmünün uygulanması ile mahkûm edilmesini gerektirecek nitelikte..." sanık lehine yeni bir durum olduğu gözetilerek yargılamanın yenilenmesi talebinin esastan incelenerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 16.02.2015 gün ve 94660652-105-34-1192-2015-3929/11879 sayılı yazılı istemlerine müsteniden ihbar ve dava evrakı ile birlikte tevdii kılınmakla gereği düşünüldü:
İstanbul Anadolu 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 13.11.2014 tarih ve 2014/1475 Değişik İş sayılı Kararı usul ve kanuna uygun olup kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görülmediğinden talebin REDDİNE, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına Tevdiine, 05.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.