Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/11266 Esas 2018/7508 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1, 52, 52/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Her ne kadar iddianamede sevk maddeleri arasında TCK"nın 85/1 maddesi gösterilmemiş ve sanığa bu madde hükmünün uygulanması öncesi ek savunma hakkı tanınmamış ise de; kovuşturma aşamasında sanığa okunan iddianame içeriğinde, mağdurun trafik kazası sonucu öldüğü ve sanığın taksirle öldürme suçunu işlediğinin belirtilmesi sebebiyle ve sanığın yönetimindeki otomobil ile gece vakti saat 02.00 sıralarında iki yönlü genişliği 11 metre olan iniş eğimli cadde üzerinde seyir halindeyken, sokak kesişimine geldiğinde seyir istikametine göre sol taraftan sağ tarafa geçmek için kaplamaya giren ve yolun orta kısmını geçen mağdura aracının ön kısmıyla çarparak ölümüne neden olduğu, sanığın mağduru hastaneye götürmesi nedeni ile kaza tespit tutanağı tutulmadığı olayda; dosyadaki delil, belge ve tanık anlatımları dikkate alındığında; sanığın olay yerine geldiğinde mağdur yayanın karşı şeritten geçtiğini görmesine rağmen gerekli önlemleri almadığı ve kavşağa yaklaşırken hızını azaltmaması sebebiyle kusurlu olduğu, bu oluş karşısında sanığın asli kusurlu olduğunun kabulünün gerektiği ve kusur belirlemesi hakimin takdirinde bulunduğundan eksik kovuşturma ve yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak sanığın cezalandırılmasına karar verildiğine ilişkin tebliğnamenin birinci paragrafındaki ve (1) numaralı bozma isteyen görüşlere iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafisinin hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanması gerektiğine, cezanın ertelenmesi gerektiğine, ceza miktarına, eksik incelemeye ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak:
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan kanun maddelerinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,


Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün üçüncü paragrafının çıkarılarak yerine “sanığın sosyal ve ekonomik durumu nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 1215 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 24.300 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04.07.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.