Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/11483 Esas 2018/7484 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/2, 62, 50/1-4, 63 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan ... vekili, katılanlar ..., ... vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, katılan ... vekili, katılanlar ..., ... vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
İki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş biçimi, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu, meydana gelen zararın ağırlığı, maddede öngörülen cezanın alt sınırı da nazara alınmak suretiyle, uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği nazara alınmadan, asli kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu bir kişinin ölümüne, bir kişinin nitelikli yaralanmasına neden olan sanık hakkında adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca alt sınırdan yeterince uzaklaşılmadan yazılı şekilde eksik cezaya hükmolunması;
Kabule göre de;
1-Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
2-Sanık hakkında hükmedilen 18.200 TL adli para cezasının taksitlendirilmesi sırasında uygulama maddesinin gösterilmemesi suretiyle Tck’nın 52/4 ve CMK"nın 232/6. maddesine, aykırı davranılması, taksitlerin hangi aralıkla ödeneceğinin belirtilmeyerek infazda tereddüte neden olunması,
3-24.09.2014 tarihli duruşmada davaya katılma talebinde bulunan ... hakkında olumlu ya olumsuz bir karar verilmemesi suretiyle CMK’nın 237. ve 238. maddelerine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılan ... vekili, katılanlar ..., ... vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 04.07.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.