Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/3570 Esas 2018/7476 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

Dairemizce verilen 22/02/2018 gün ve 2017/5972 Esas, 2018/1983 sayılı karara Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca, sanığın adli sicil kaydında yer alan hırsızlık suçuna ilişkin mahkumiyet hükmü hakkında uzlaştırma hükümlerinin uygulanmasının muhakeme normlarının genel uygulamalarına aykırılık oluşturacağı gerekçesiyle itiraz edilmekle, 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine 02/07/2012 gün ve 6352 sayılı Kanunun 99. maddesine eklenen 3. fıkra uyarınca itiraz konusu değerlendirildi;
Sanığın adli sicil kaydında yer alan Alanya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2006/264 Esas, 2006/799 Karar sayılı 10 ay hapis cezası ile mahkumiyetine ilişkin ilamın, Kulu Asliye Ceza Mahkemesince tekerrüre esas alınmamasına rağmen, Dairemizin 22/02/2018 gün ve 2017/5972 Esas, 2018/1983 Karar sayılı bozma ilamının (1) numaralı bendinde tekerrüre esas alındığı sehven belirtilmiş ise de; hükümden sonra 02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bentler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nın 141/1. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca, "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü de gözetilerek, 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 254. maddesi uyarınca, aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usule göre uzlaştırma işlemleri ilgili mahkemece yerine getirildikten sonra, uzlaşmanın sağlanması halinde, sanığın adli sicil kaydındaki diğer ilamların da silinme koşullarının oluştuğu gözetilerek, neticeten tayin edilen 25 gün hapis cezasının TCK"nın 50/3 maddesi gereğince seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesi zorunlu hale geleceğinden, 02/07/2012 gün ve 6352 sayılı Kanunun 99. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine eklenen (2) ve (3). fıkra hükümleri uyarınca itiraz konusu değerlendirilip, önceki kararda değişiklik yapılmasını gerektiren herhangi bir nedenin bulunmadığı, konunun Yargıtay Ceza Genel Kurulunca sonuca bağlanmasının daha uygun olacağı anlaşıldığından, dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 04/07/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.