MAHKEMESİ : Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 03/08/2015 gününde adli yardım talepli olarak verilen dilekçe ile haksız eylem nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece adli yardım talebi kabul edilerek yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 17/05/2018 günlü karara karşı davacı vekili ve davalılar vekilinin istinaf başvuruları üzerine yapılan incelemede; davacı vekilinin istinaf başvurusunun Hukuk Muhakemeleri Kanununun 353/1-b.1 maddesi gereğince esastan reddine, davalılar vekilinin istinaf başvurusunun kısmen kabulü ile HMK"nın 353/1-b.2 maddesi gereğince ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına ve düzeltilerek yeniden hüküm tesis edilmek suretiyle davanın kısmen kabulüne dair verilen 20/11/2020 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle HMK 355. maddesindeki kamu düzenine aykırılık halleri resen gözetilmek üzere istinaf incelemesinin, istinaf dilekçesinde belirtilen sebeplerle sınırlı olarak yapılacağı kuralına uygun biçimde inceleme yapılıp karar verilmiş olmasına, dava şartları, delillerin toplanması ve hukukun uygulanması bakımından da hükmün bozulmasını gerektirir bir neden bulunmamasına göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, kasten yaralama nedeniyle maddi ve manevi istemine ilişkindir.
Davacı vekili; müvekkilinin olay tarihinde arkadaşları ile Van ili, Edremit ilçesinde piknik yapmaktayken davalılar tarafından bıçak ile yaralandığını, davalıların ceza soruşturması ve kovuşturması kapsamında alınan beyanlarında akrabaları dava dışı ...’ye uyuşturucu hap satan şahısları aradıklarını, müvekkili ve arkadaşlarına bu şahıslar sanarak saldırdıklarını beyan ettiklerini, ancak müvekkilinin ve arkadaşlarının bu durumla alâkalarının olmadığının tespit edildiğini, müvekkilinin yaralanma sonucu iki kez ameliyat geçirdiğini, iş gücü kaybı oluştuğunu belirterek maddi ve manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalılar vekili; müvekkillerinin ceza yargılamasında beraat ettiklerini belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; ceza dosyası kapsamı ve alınan bilirkişi raporu benimsenerek davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükme karşı, davacı vekili ve davalılar vekili tarafından istinaf talebinde bulunulmuştur.
Bölge adliye mahkemesince; davacının istinaf başvurusunun esastan reddine, davalıların istinaf başvurusunun kısmen kabulü ile ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına ve düzeltilerek yeniden hüküm tesis edilmek suretiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
818 sayılı Borçlar Kanunu"nun 47. maddesi ( 6098 sayılı TBK 56) hükmüne göre hakimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Dosyanın incelenmesinde; olay tarihinde davacının arkadaşları ile birlikte piknik yapmaktayken daha önceden tanımadığı davalıların davacıya saldırdıkları, içlerinden birisinin davacıyı bıçakladığı, davacının hayati tehlike geçirecek şekilde yaralandığı, davalıların akrabaları dava dışı ...’ye uyuşturucu hap satan şahısları aradıkları, davacı ve arkadaşlarını bu şahıslar sanarak saldırdıkları ancak daha sonra davacının aradıkları kişi olmadığını anladıkları kanaatine varılmıştır. Her ne kadar ceza yargılamasında delil yetersizliği nedeniyle davalıların ayrı ayrı beraatına karar verilmiş ise de davalıların davacıya saldırıp darp ettiklerinin sabit olduğu, bıçaklama eyleminin hangi davalı tarafından gerçekleştirildiği tam olarak tespit edilememekle birlikte, saldırı eyleminin davalılarca iştirak halinde gerçekleştirildiği, dosya kapsamında alınan 22/12/2017 tarihli sağlık raporuna göre davaya konu bıçaklama eyleminin davacının karaciğerinde yaralanmaya neden olduğu, bu nedenle davacının ameliyat edildiği, davacının fonksiyonel araz bırakmadan iyileşmiş olması nedeniyle sürekli maluliyetin meydana gelmediği, ancak iyileşme süresinin olay tarihinden itibaren bir buçuk aya kadar uzayabileceği anlaşılmıştır.
Şu durumda somut olayda; davacının yaralanma derecesi, olay tarihi, olayın gelişim biçimi ve yukarıdaki ilkeler göz önüne alındığında davacı yararına hükmedilen manevi tazminat miktarı azdır. Bölge Adliye Mahkemesince, daha üst düzeyde manevi tazminata hükmedilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; temyiz edilen Bölge Adliye Mahkemesi kararının HMK 371. maddesi gereğince BOZULMASINA, dosyanın Bölge Adliye Mahkemesine GÖNDERİLMESİNE 24/03/2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.