Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2014/1405 Esas 2014/4880 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Seferihisar Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 05/11/2013
NUMARASI : 2012/6-2013/276

Taraflar arasındaki kooperatif üyeliğinin ihraç kararının iptali davasının bozma kararına uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

-K A R A R-
Davacı vekili, davalı kooperatif üyesi olan müvekkilinin, parasal yükümlülüklerini yerine getirmediği gerekçesiyle ihraç edildiğini, 2. ihtarnamede bir ay yerine 30 gün süre verildiğini ve içeriklerinin gerçek borcu yansıtmadığını, 06.05.2001 tarihli genel kurulda inşaatların durduğu dönem için gecikme faizi alınmamasına karar verildiği halde bu dönemi de kapsar şekilde faiz talep edildiğini ileri sürerek, yönetim kurulunun 17.11.2005 tarih ve 238 sayılı ihraç kararının iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın reddine dair verilen karar davacı vekilince temyizi üzerine Dairemizin 26.09.2011 tarih ve 2011/1209 Esas, 2011/617 Karar sayılı ilamıyla, davalı kooperatifin 06.05.2001 tarihinde yapılan genel kurulunda inşaatların durduğu döneme ilişkin faiz alınmayacağı karar altına alınmasına rağmen, bu dönemin belirlenip bu dönemde davalıdan talep edilen bedellere faiz işletilip işletilmediği incelenmeden karar verildiği gerekçesiyle bozulması üzerine, mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, ihraç kararına dayanak ihtarnamelerde istenen borcun gerçek borcu yansıtmadığı gerekçesiyle, davanın kabulü ile davacının ihracına ilişkin 17.11.2005 tarihli yönetim kurulu kararının iptaline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı doğrultusunda inceleme yapılıp hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına, bozmanın kapsamı dışında kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazları incelenemeyeceğine ve özellikle 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren ve 6101 sayılı Yasa"nın 7. maddesi yollaması ile eldeki davada da uygulanması gereken 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun 120/2. maddesindeki "sözleşme ile kararlaştırılacak yıllık temerrüt faiz oranı, birinci fıkrada belirlenen yıllık faiz oranının yüzde yüz fazlasını aşamaz" hükmü karşısında hesaplanacak faiz miktarında davacı lehine farklılık oluşacağı da dikkate alındığında, davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, alınması gereken harç peşin olarak yatırıldığından yeniden harç alınmasına yer olmadığına, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 25.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.