Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/11701 Esas 2018/7383 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 2-d, 22/3, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK"nın 61/2. maddesine aykırı olarak TCK"nın 22/3. maddesinin TCK"nın 89/1. maddesi gereğince belirlenen temel cezadan sonra uygulanması yerine, 89/2-d maddesinden sonra uygulanması, sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusuru bulunmadığına yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında belirlenen netice adli para cezasına esas alınan tam gün sayısı 250 tam gün olmasına rağmen, adli para cezasının bir gün karşılığı miktarının belirlenerek netice adli para cezasının hesap edileceği hükmün 5. fıkrasından tam gün sayısının sehven “400” olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 5. fıkrasınındaki “400” ibaresinin “250” ibaresi ile değiştirilmek suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03/07/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.