Sahte fatura düzenleme - defter ve belge gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/2010 Esas 2021/463 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme, defter ve belge gizleme
HÜKÜM : Düşme, Mahkumiyet

I- Defter ve belgeleri gizleme suçundan verilen mahkumiyet kararı ile 2006 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen düşme kararına karşı katılan vekilinin temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
Defter ve belgeleri gizleme suçu yönünden; yargılama sürecindeki işlemlerin hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen görüşler ile delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, vicdanî kanının deliller ve dosyadaki bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, fiile uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlenip uygulandığı, kurulan hükümde bir aykırılık bulunmadığı anlaşılmış; 2006 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçunda ise; suçun Kanun"daki cezasının türü ve üst sınırı itibarıyla tabi olduğu 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suç tarihinden hüküm tarihine kadar gerçekleştiğinden, kamu davasının düşürülmesi gerektiği gerekçeleri gösterilerek Mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
II- 2007 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen düşme hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz nedenlerinin incelenmesine gelince;
Sanığa yüklenen “2007 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçuna ilişkin dava zamanaşımı süresinin en aleyhe kabulle 31/10/2007 karşısında, hüküm tarihi itibarıyla dolmadığı gözetilmeden, yazılı şekilde düşme hükmü verilmesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz nedeleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA; ancak sanığa yüklenen suçun cezasının miktarı ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiğinden ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta 1412 sayılı CMUK’nin 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE,
20/01/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.