İTİRAZ

İzmir 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 16/09/2008 gün, 2006/343 Esas, 2008/542 Karar sayılı kararıyla hırsızlık suçunun sanığı ..."nün 5237 sayılı TCK"nun 141/1, 143, 53 maddeleri uyarınca 1 yıl 2 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmiştir. Sanığın yokluğunda verilen karar ceza infaz kurumunda bir başka suçtan hükümlü olan sanığa 26/09/2008 günü tebliğ edilmiştir. Sanığa 26/09/2008 günü tebliğ edilen kararı sanık savunmanın 09/10/2008 tarihli dilekçeyle temyiz etmiştir. Dairemizin 25/03/2013 gün, 2011/36889 Esas, 2013/7939 Karar sayılı kararıyla: "5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi yollaması ile 1412 sayılı CMUK"un 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra sanık ... müdafiinin hükmü temyiz ettiği görülmekle, anılan Kanun"un 317. maddesi gereğince tebliğnameye aykırı olarak temyiz talebinin REDDİNE, " karar verilmiştir. 25/03/2013 günü kesinleştirilerek infaza verilen karara karşı, sanık ..., tebellüğ belgesindeki imzanın kendisine ait olmadığı gerekçesiyle 02/04/2015 tarihli dilekçeyle itiraz etmiş, kararın infazının durdurulmasını talep etmiştir. Bilirkişi Nedim Uçar tarafından yapılan inceleme sonucu düzenlenmiş 14/04/2015 tarihli raporda 26/09/2008 tarihli tebliğ ve tebellüğ belgesindeki imzanın sanığın eli mahsulü olmadığı belirlemesine yer verilmiştir. Bu kez İzmir 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/04/2015 tarih, 2006/343 Esas, 2008/542 karar sayılı ek kararıyla cezanın infazının durdurulmasına karar verilmiştir. Karar 28/04/2015 günü sanığa tebliğ edilmiş, sanık 29/04/2015 tarihli dilekçeye kararın temyizen incelenip hükmün bozulmasını talep etmiş, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 30.11.2018 tarih ve 2015/190582 Karar Düzeltme talepli yazısı ile Gerekçeli kararın CMK"nun 35/3, 232/6, 263/1 maddelerine aykırı olarak tebliğ edildiği, sanığa yapılan tebligatın geçersiz olduğu; temyiz süresinin öğrenmeyle başladığı, sanık savunmanın 09/10/2008 tarihli temyiz isteğinin bu bağlamda yasal süresinde olduğu değerlendirme yapılmak üzere dosya Daireye gönderilmekle okunarak gereği görüşülüp düşünüldü:

TÜRK MİLLETİ ADINA

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 30.11.2018 tarih ve 2015/190582 Karar Düzeltme talepli istemi yerinde görülerek yapılan incelemede;
Yokluğunda karar verilen sanığa cezaevinde yapılan tebligatın geçersiz olduğu, sanık vekilinin temyiz dilekçe tarihi, öğrenme tarihi olarak kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK"nın 141/1,143 maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçunun aynı yasanın 66/1-e, 66/2, 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık kesintili zamanaşımına bağlı olup, suç tarihi olan 10/03/2006 tarihinden inceleme tarihine kadar bu sürenin geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi uyarınca sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 26.12.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.