Defter ve belge gizleme - sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/2512 Esas 2021/459 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/2512
Karar No: 2021/459
Karar Tarihi: 20.01.2021

Defter ve belge gizleme - sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/2512 Esas 2021/459 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, sahte fatura kullanma suçundan dolayı mahkumiyet hükmüne çarptırılmıştır. Ancak, cezanın belirlenmesi esnasında eksik ceza tayini oluşmuştur. Bu nedenle, karar bozulmamıştır. Ayrıca, sanığa defter ve belge gizleme suçu yöneltildiği ancak mütalaa bulunmadığı anlaşılmıştır. Yargılama sürecinde işlemlerin hukuka uygun yapıldığı, kararın doğru olduğu ve sanık müdafinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak, defter ve belge gizleme suçunun zamanaşımı süresinin geçmiş olduğu anlaşılmıştır. Bu nedenle, sanık hakkındaki dava düşürülmüştür.
Kanun maddeleri:
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359/b maddesi
- 5237 sayılı Kanunun 43. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi
- 5237 sayılı TCK\"nin 66/1-e maddesi
- 5271 sayılı CMK\"nin 223/8. maddesi
- 1412 sayılı CMUK\"nin 321. maddesi
- 5320 sayılı Kanun\"un 8/1. maddesi

11. Ceza Dairesi 2017/2512 E. , 2021/459 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belge gizleme, sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Beraat, mahkumiyet

I- 2009 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan kurulan hükme yönelik sanık müdafinin temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359/b maddesi ile 5237 sayılı Kanunun 43. maddesi uyarınca tayin olunan 3 yıl 9 ay hapis cezasından aynı Kanunun 62/1. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılması esnasında sonuç cezanın 3 yıl 1 ay 15 gün yerine, 2 yıl 13 ay 15 gün olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen görüşler ile delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, vicdanî kanının deliller ve dosyadaki bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, fiile uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlenip uygulandığı, kurulan hükümde bir aykırılık bulunmadığı anlaşılmış; sanık müdafinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükmün ONANMASINA,
II- Defter ve belge gizleme suçundan kurulan hükme yönelik katılan vekilinin temyiz nedenlerinin incelenmesine gelince;
Defter ve belge gizleme suçuna ilişkin 213 sayılı VUK’nin 367. maddesine göre verilmiş dava şartı olan mütalaa bulunmadığı anlaşılmış ise de, zamanaşımı olumsuz bir muhakeme şartı olarak kovuşturmaya engel olacağından, sanığa yüklenen defter ve belge gizleme suçunun Kanun’daki cezasının üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık asli dava zamanaşımının, kesici son işlem olan sanığın sorgusunun yapıldığı 30/04/2012 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen asli dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK"nin 223/8. maddesi gereğince DÜŞMESİNE,
20.01.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.