MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kurulan hükümde, kısa kararda ve hüküm fıkrasında suç adının iş yeri dokunulmazlığını bozma yerine konut dokunulmazlığının ihlali olarak yazılması ve sanıkların katılana ait iş yerinin kapı kilit kısmını zorlamak suretiyle iş yerine girerek hırsızlık yapmaları şeklinde gerçekleşen olayda, mahkemenin gerekçeli kararda sanıkların eyleminin oluşa ve dosya içeriğine uygun şekilde TCK"nın 142/2-h maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğunu belirtmesine rağmen, uygulama maddesinin aynı Kanun"un 142/2-d maddesi olarak belirtilmesi mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hataları olarak görülmüş, 30/01/2015 tarihinde katılana ait iş yerinde hırsızlık yapıldığına dair gelen anons üzerine olay yerine gelen kolluk görevlilerinin çevrede yaptıkları araştırmada kesintisiz takip olmaksızın suç yerinden farklı bir yerde sanıkların yakalanarak suça konu eşyaların ele geçirilmesi şeklinde gerçekleşen olayda, suçun tamamlandığı gözetilmeden, 5237 sayılı TCK"nın 35. maddesinin uygulanması ve sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h ve 35. maddeleri uyarınca belirlenen 3 yıl 9 ay hapis cezasından aynı Kanun"un 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken, 3 yıl 1 ay 15 gün yerine hesap hatası sonucu 2 yıl 13 ay 15 gün hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle sanıklar hakkında eksik ceza tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, sanık ...’ın adli sicil kaydında yer alan Kartal 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/04/2012 gün, 2012/133 Esas – 2012/360 Karar sayılı ilamına konu hırsızlık suçundan aldığı mahkumiyet hükmü tekerrüre esas alınarak, sanık hakkında TCK"nın 58. maddesi uygulanmış ise de; 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Yasa"nın 34.maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253.maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK"nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alındığında ve sanığın başkaca tekerrüre esas alınabilecek sabıkası olmadığının anlaşılması karşısında, tekerrüre esas alınan bu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık ... hakkında tekerrür hükümlerinin ve her iki sanık açısından 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 13/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.