Esas No: 2021/13937
Karar No: 2022/9630
Karar Tarihi: 22.06.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/13937 Esas 2022/9630 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, nitelikli hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. İddianamede kamu malına zarar verme suçundan da dava açılmıştır, ancak suç zamanaşımı nedeniyle düşmüştür. Sanığın suçu işlediği kabul edilmiş ve hüküm uygun bulunmuştur. Ancak, sanıkların gasp ettikleri iş makinelerinin çalınması suçu 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h maddesine göre değerlendirilirken, uygulama yanlış yapılmıştır. Ayrıca, sanık için görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanık tarafından ödenemeyeceği, Adalet Bakanlığı bütçesinden karşılanması gerektiği hatırlatılmıştır. Bu nedenlerle, hükümler bozulmuştur. 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 142/1-a-e maddelerine, T.C. Anayasasının 90. maddesinin son fıkrasına, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesine, 5271 sayılı CMK'nın 150, 234 ve 239. maddelerine, 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine ve Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesine atıfta bulunulmuştur.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli hırsızlık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık hakkında düzenlenen iddianamede kamu malına zarar verme suçundan da dava açıldığının anlaşılması karşısında; belirtilen suçla ilgili zamanaşımı içerisinde karar verilmesi olanaklı kabul edişmiştir.
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ve 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 10. maddesiyle 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanıkların katılan ... İdaresine ait iş makinelerinin araç depo kapaklarının kilit sistemlerini kırarak yakıt çalmaları şeklinde gerçekleşen eylemleri, 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h maddesinde yazılı suçu oluşturduğu halde, aynı Kanun’un 142/1-a-e maddesi ile uygulama yapılması,
2- T.C. Anayasasının 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK'nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanık ... için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıklardan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu müdafii ücretinin sanıklar ... ve ...’dan alınmasına hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... müdafiilerinin temyiz istemleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı yönünden sanıkların kazanılmış haklarının korunmasına, 22.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için destek@ictihatlar.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
