MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 27/01/2015 tarih ve 2013/402-2015/28 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı kurumda çalıştığı dönemde kredi kartı ve kredili mevduat hesabı kullandığını, işten ayrılırken de açıkların mahsubu amacıyla 900 TL"yi hesabında bıraktığını, bu meblağın davalı tarafından bloke edildiğini, Haziran 2010 tarihinde davalının müvekkilinin annesini arayarak hesaptaki kullanılmayan bakiyenin müvekkilce çekilebileceğinin bildirildiği, bundan iki gün sonra da müvekkilinin .... firması tarafından aranarak 275 TL kredi kartı borcu olduğu hususunda bilgilendirildiğini, bunun üzerine müvekkilinin bankayı aradığını ve hesaptaki paradan borcun neden mahsup edilmediğini sorduğunu ve cevap alamadığını, bunun üzerine .... firmasını arayarak borcun hesaptan karşılanması ve bu konuda ibraname verilmesini istediğini, buna rağmen 01.07.2010 tarihinde davalının sadece 170 TL tahsil ettiğini, 06.07.2010 tarihinde müvekkilinin hesaptaki bakıye 730 TL"yi çektiğini, çağrı merkezinin herhangi bir borcu olmadığını söylediğini, birkaç ay sonra sms yoluyla 870 TL kredili mevduat hesabı borcu olduğunun bildirildiğini, ihtarname ile davalıdan borç konusunda bilgilendirme istendiği, ikinci ihtarnameden sonra müvekkilinin evlilik sonucu soyismini bildirmediği yönünde açıklama yapıldığı, bu borç nedeniyle iş görüşmesinin durduğunu, evliliğinde sıkıntılar yaşadığını, maddi manevi zarara uğradığını iddia ederek 500 TL maddi tazminat ve 100.000 TL manevi tazminatın davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının ihmali olduğunu, uğradığı maddi zararla müvekkili arasında nedensellik bağı olmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, davacının kredili mevduat hesabından kaynaklı borcu nedeniyle kendisine 12.06.2008 tarihinde ihtarname gönderildiği, bunun üzerine davacının 900 TL"yi hesabına yatırdığı, kredili mevduat hesabına EFT, virman, havale yoluyla para yatırılabileceği hususunu dikkate almayan banka çalışanlarının ihmal gösterdikleri ve davacı hakkında yasal takip başlattıkları, davalının ihtarname ile davacıyı vezneden ödeme yapmaya yönlendirmesinin yanlış bir uygulama olduğu, davacının kredi borcunu ödeme konusunda sorunlu kişi olduğu yolunda kimlik bilgilerinin ... ve ...."ye bildirildiği, yasal takip başlatıldıktan sonra davacının şubeler nezdindeki varlığının sistemden araştırılmadığı, sonuç olarak bankanın kusurlu olduğu gerekçesiyle maddi tazminat talebinin ispat edilemediği için reddine; davacının manevi sıkıntıları sebebiyle olayın oluşu, kusur durumu, davacının maddi durumu ve zararın büyüklüğüne göre 5.000 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 274,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 25/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.