Kasten öldürmeye teşebbüs - olası kastla yaralama - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/3000 Esas 2015/5088 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs, olası kastla yaralama

1- Katılan ...."ün mağdur ....."e yönelik yaralama suçundan açılan davaya katılma ve bu suçtan kurulan hükmü temyize yetkisi bulunmadığından vekilinin bu yönden,
2-Sanık Mustafa hakkında mahkemece verilen 20.03.2014 tarihli 2013/368 Esas-2014/65 Karar sayılı hükümlerin 1 haftalık yasal süre içinde müdafii tarafından 20.03.2014 günü temyiz edildiği, daha sonra sanığın 31.03.2014 ve 04.04.2014 tarihli dilekçeleriyle, dosyasının onaylanmasını talep ettiği, temyiz süresinin geçmesinden sonra gerçekleşen yeniden temyiz talebine değer verilemeyeceği anlaşılmakla, 5271 sayılı CMK"nın 266. maddesi uyarınca temyizden vazgeçme niteliğindeki talebi nedeniyle kendisi ve müdafiinin, temyiz istemlerinin ayrı ayrı CMUK.nun 317. maddesi uyarınca reddine karar verilmiş, inceleme sanık Orhan hakkında mağdur ..... kasten öldürmeye teşebbüs suçundan kurulan mahkumiyet, sanıklar ... ve .... hakkında mağdur ..... olası kastla yaralama suçlarından kurulan beraat hükümlerine yönelik katılan vekilinin temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmıştır.
3-Sanık .... hakkında mağdur .... kasten öldürmeye teşebbüs suçundan kurulan mahkumiyet, sanıklar ... ve ... hakkında mağdur .... olası kastla yaralama suçlarından kurulan beraat hükümleri yönünden yapılan incelemede;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık .... mağdur ..... öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebin niteliği kabul ve takdir kılınmış, sanıklar .... ve ...."ın mağdur ....."yi olası kastla yaralama suçlarından elde edilen delillerin hükümlülüklerine yeter nitelik ve derece olmadığı anlaşılmış, incelenen dosyaya göre bozmaya uyularak verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmediğinden, katılan vekilinin, sübuta, eksik ceza tayinine, lehe hükümlerin uygulanmaması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 26.10.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.