MAHKEMESİ : Ortaca 2. Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine 02.11.2016 tarihli ek karar ile temyiz yapılmamış sayılmasına karar verilmiş, bu karar da davalı vekili tarafından istinaf edilmiş, istinaf mahkemesince istinaf dilekçesi istinaf yolu caiz olmadığı temyiz yasa yolu açık olduğu gerekçesiyle başvurunun usulden reddine yönelik verilen karar davalı vekilince temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
- K A R A R -
Davacılar vekili, icraya konulan 10.01.2011 tanzim 10.01.2011 vade tarihli 100.000 TL bedelli senette bulunan davacıların murisi ... ait olduğu iddia edilen imzanın murisin imzası olmadığını, senet nedeniyle borçlu olunmadığının tespitini talep ve dava etmişlerdir.
Davalı vekili, murisin hayatta iken itirazda bulunmadığını, ödemelerde bulunduğunu, senedin muris tarafından imzalanıp kendisine verildiğini belirterek davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince yapılan yargılama neticesinde, senet üzerindeki imzanın davacıların murisi ... ait olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemiz"in 2015/12244 esas ve 2016/3727 karar sayılı ve 03.03.2016 tarihli ilamı ile “Yerel mahkeme hükmünü temyiz eden davalı vekili tarafından dava harcı olan 6.831,00 TL"nin 1/4"ü olan 1.707,75 TL"nin nisbi temyiz harcı olarak yatırılması gerekirken 806,40 TL nispi harç yatırıldığı anlaşılmıştır. Eksik nisbi temyiz harcının tamamlanması için mahkemece HUMK"nun 434/3. maddesi uyarınca işlem yapılması için geri çevrilmesine" karar verilmiştir.
Geri çevirme kararı üzerine ilk derece mahkemesince davalı vekiline HMK"nun 344/1 maddesi gereğince gerekli harç yatırması için muhtıra çıkartılmış, muhtıra usulüne uygun şekilde 22/07/2016 tarihinde tebliğ edilmiş, verilen yasal süre içerisinde tamamlanması gereken 931,93 TL temyiz karar harcı yatırılmamıştır. Bunun üzerine mahkemece 02.11.2016 tarihli ek karar ile davalı vekilinin temyiz isteminin yapılmamış sayılmasına istinaf yolu açık olmak üzere karar verilmiş, ve davalı vekili tarafından ek karar istinaf edilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince yapılan yargılama neticesinde, 6100 sayılı HMK"nın 6723 sayılı yasanın 34. maddesi ile değişik geçici 3/2 maddesi hükmüne göre Bölge Adliye Mahkemeleri"nin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında kesinleşinceye kadar 1086 sayılı kanunun 26.09.2004 tarihli 5236 sayılı kanun ile yapılan değişiklikten önceki 427 ila 554. madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı, bu kararlara ilişkin denetleme görevi de Bölge Adliye Mahkemeleri"ne ait olmadığı, dilekçenin temyiz dilekçesi olarak kabul edilip edilmeyeceği hususunun yerel mahkeme ve Yargıtay"ın takdirinde olduğu bu konuda bir değerlendirme yapılamayacağı,temyiz nedenlerinin inceleme ve denetleme görevinin Yargıtay"a ait olduğu istinaf yolu caiz olmadığı gerekçesiyle istinaf başvurusunun usulden reddine karar verilmiş hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-İlk derece mahkemesinin 02.11.2016 tarihli temyiz isteminin yapılmamış sayılmasına yönelik kararına karşı temyiz yasa yolu açık olduğu halde istinaf yoluna başvurulduğu anlaşılmakla istinaf mahkemesinin istinaf başvurusunun usulden reddine yönelik kararı isabetli olup davalının istinaf mahkemesinin bu kararına yönelik temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
2- Davalı vekilinin yerel mahkemenin 02.11.2016 tarihli ek kararına karşı temyiz yolu açık olup yerel mahkemece kanun yolunun yanlış gösterilmesi nedeniyle davalı vekilince yapılan istinaf başvurusu temyiz başvurusu sayılarak yapılan incelemede dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin ilk derece mahkemesinin 02/11/2016 tarihli ek kararına yönelik yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
SONUÇ:Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin Bölge Adliye Mahkemesinin kararına yönelik temyiz isteminin reddiyle İzmir BAM 17. Hukuk Dairesi"nin kararının ONANMASINA, aşağıda gösterilen onama harcının temyiz eden davalıdan tahsiline, (2) nolu bentte açıklanan sebeplerle 02/11/2016 tarihli ek kararın ONANMASINA, aşağıda yazılı eksik harcın temyiz eden davalıdan alınmasına, davalının yapılmamış sayılan temyizi için yatırdığı 23.09.2014 tarihli makbuzla 430,00 TL, 23.09.2014 tarihli makbuzla 500,00 TL, 08.11.2016 tarihli makbuzla 901,93 TL olmak üzere toplam 1.831,93 TL harç bedelinin talebi halinde davalıya iadesine, dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 06/11/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.