Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : 1.614,72 TL maddi ve 3.000 TL manevi tazminatın
davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Temyiz dilekçesinin içeriği de göz önünde bulundurularak, hükmün davalı yönünden kesin nitelikte olup olmadığının maddi ve manevi tazminat olarak davacı lehine hükmedilen toplam tazminat miktarına göre belirleneceği dikkate alındığında, hükmün davacının maddi tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin kısmının kesin nitelikte olduğundan bahisle davalı vekilinin bu kısma ilişkin temyiz isteminin reddini öneren tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
Her ne kadar tazminat davasının dayanağı olan Şanlıurfa 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 20.02.2014 tarih, 2010/266 Esas, 2014/67 Karar sayılı beraat hükmünün davacı (sanık) yönünden 04.07.2014 tarihinde kesinleştiğine dair şerh düzenlenmiş ise de, Dairemizce temyiz incelemesi sırasında Uyap sistemi üzerinden yapılan incelemede, hükmün diğer sanık yönünden temyiz edilmesi üzerine gerekçeli kararın davaya katılma hakkı olan Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığını temsilen Şanlıurfa Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğüne tebliği için dosyanın tevdiine dair Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 26.10.2016 tarih, 2015/4487 Esas, 2016/3709 sayılı kararı sonrası gerekçeli kararın tebliği üzerine hükmün Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı tarafından davacı (sanık) yönünden de aleyhe temyiz edildiği ve Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 15.11.2017 tarih, 2017/648 Esas, 2017/3946 Karar sayılı ilamı ile davacı (sanık) hakkında verilen beraat hükmünün bozulmasına karar verildiği dikkate alınarak, davacı hakkında verilip kesinleşen bir beraat hükmünün bulunmaması nedeniyle tazminat davanın reddine karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün sair yönler incelenmeksizin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 26.06.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.