Nitelikli hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/6656 Esas 2020/7359 Karar Sayılı İlamı

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi         2020/6656 E.  ,  2020/7359 K.

"İçtihat Metni"

İTİRAZ

Beşikdüzü Cumhuriyet Başsavcılığının 14/09/2010 gün ve 2010/179 Esas sayılı iddianamesi ile suça sürüklenen çocuk ... hakkında "Nitelikli hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali" suçlarından cezalandırılması istemi ile açılan kamu davasında yapılan yargılama neticesinde, Beşikdüzü Asliye Ceza Mahkemesinin 07/04/2011 gün ve 2010/115 Esas, 2011/34 Karar sayılı ilamı ile her iki suçtan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, denetim süresi içerisinde suç işlemesi nedeniyle Vakfıkebir Asliye Ceza Mahkemesinin 13/01/2015 gün ve 2014/776 Esas, 2015/43 Karar sayılı ilamı ile hükmün açıklanlarak; hırsızlık suçundan eylemine uyan TCK"nun 142/1-b, 143/1, 168/1, 31/2, 62 maddeleri uyarınca 3 ay 26 gün hapis cezası ile, konut dokunulmazlığının ihlali suçundan eylemine uyan TCK"nun 116/1, 4, 31/2, 62 maddeleri uyarınca 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, hükmün süresi içerisinde suça sürüklenen çocuk tarafından temyiz edildiği, Cumhuriyet Başsavcılığımız tarafından düzenlenen 08/10/2018 tarihli tebliğname ile mahkeme hükmünün "ONANMASI" nın talep edildiği,
Dairemizin18/12/2018 gün ve 2018/6366 Esas, 2018/18435 Karar sayılı ilamı ile;
Suça sürüklenen çocuk hakkında konut dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde; zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE,
Suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde; fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve bu fiille ilgili davranışlarını yönlendirme yeteneğinin gelişip gelişmediği hususunda uzman hekim raporu alınmadan hüküm verilmiş olması nedeniyle eksik inceleme ile hüküm kurulması ve kabule göre de ;kısa süreli hapis cezalarının aynı Kanunun 50/1. maddesinde öngörülen seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesinde zorunluluk bulunduğunun gözetilmemesi nedeniyle "BOZULMASINA" karar verilmiştir.
Bozma üzerine yapılan yargılama neticesinde; Vakfıkebir Asliye Ceza Mahkemesinin 03/07/2019 gün ve 2019/82 Esas, 2019/515 Karar sayılı ilamı ile hırsızlık suçundan eylemine uyan TCK"nun 142/1-b, 143/1, 168/1, 31/2, 62, 50/3, 52/2-4 maddeleri uyarınca 2.320 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, hükmün süresinden sonra suça sürüklenen çocuk tarafından temyiz edildiği, Cumhuriyet Başsavcılığımız tarafından düzenlenen 06/01/2020 tarihli tebliğname ile "Temyiz süresinin geçmesi nedeniyle temyiz isteminin reddi" nin talep edildiği,
Dairemizin 04/06/2020 gün ve 2020/987 Esas, 2020/4952 Karar sayılı ilamı ile; temyizin süresinde olduğu kabul edilerek Vakfıkebir Asliye Ceza Mahkemesinin 03/07/2019 gün ve 2019/82 Esas, 2019/515 K sayılı kararın "ONANMASINA," karar verilmiştir.
Hırsızlık suçundan sanık hakkında yapılan duruşma sonunda; hırsızlık suçundan mahkumiyetine ilişkin Vakfıkebir Asliye Ceza Mahkemesinin 03/07/2019 gün ve 2019/82 Esas, 2019/515 Karar sayılı ilamı hükmün suça sürüklenen çocuk tarafından temyizi üzerine Dairemizin 04/06/2020 gün ve 2020/987 Esas, 2020/4952 Karar sayılı sayılı ilamı ile suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün onanmasına karar verildiği, bu karara karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 24.06.2020 tarih ve 2 - 2019/93122 sayılı yazısı ile özetle, suça sürüklenen çocuğun hükmü yasal 7 günlük temyiz süresi geçtikten sonra 12/07/2019 tarihinde temyiz ettiği suça sürüklenen çocuk tarafından yapılan temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerektiği, inceleme konusu dosyanın daha önce Dairemizce bozulması sebebiyle temyiz denetimine tabi olduğu, 05.08.2017 tarihi itibariyle temyiz süresinin 15 güne çıkarılmasına dair hükmün uygulanma şartlarının somut olayda gerçekleşmediği, ayrıca tefhim edilen kararda sanığın temyiz süresi, başvuru yeri ve şekli konularında da yanıltılmasının söz konusu olmadığı belirtilerek, temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerektiği talebiyle itirazda bulunulması üzerine dosya Daireye gönderilmekle okunarak gereği görüşülüp düşünüldü:

T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A

Her ne kadar 6723 sayılı Kanun ile değişik 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca, bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20.07.2016 tarihinden önce ilk derece mahkemelerinden verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1412 sayılı CMUK"un 305 ile 326. maddelerindeki temyiz hükümlerinin uygulanması gerektiği, anılan Kanunun 310. maddesi uyarınca bir haftalık temyiz süresinin geçerli olduğu anlaşılmakta ise de,
05.08.2017 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7035 sayılı Kanunun 21. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nın 291. maddesinin 1. fıkrasında düzenlenen ve bölge adliye mahkemelerinin kararlarına karşı yedi (7) gün olarak öngörülen temyiz süresinin on beş (15) gün olarak değiştirildiği, 5271 sayılı CMK’ya eklenen geçici 1. madde hükmüne göre de, 05.08.2017 ve sonrasında verilen (ilk derece ve istinaf ayırımı yapılmaksızın bütün) kararlar hakkında yeni temyiz sürelerinin uygulanması gerektiğinin belirtildiği, ceza muhakemesinde “Derhal Yürürlük İlkesi” nin geçerli olduğu, bu ilke uyarınca değişiklik aleyhe olsa bile yürürlüğe girdiği günden itibaren bütün vakıalarda uygulanması gerektiği, kaldı ki değişikliğin sanık lehine bir değişiklik olduğu, esasen yürürlükten kaldırılmakla birlikte 5320 sayılı Kanunun’un 8. maddesi dolayısıyla bir kısım kararlar yönünden yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 310. maddesi hükmünün bu değişiklikler karşısında “zımnen ilga” edildiğinin kabul edilmesi gerektiği düşüncelerinden hareketle temyiz süresinin on beş (15) gün olduğu belirlendiğinden 03/07/2019 tarihinde tefhim edilen hükmü 12.07.2019 tarihinde temyiz eden sanığın temyiz isteminin süresinde olduğunun kabulünde herhangi bir isabetsizlik yoktur.
Nihayet, tereddütleri ortadan kaldırmak amacıyla 7035 sayılı Kanunla eklenen geçici birinci maddesiyle; 5271 sayılı CMK"nın 291. maddesinde yapılan değişiklikler “bu Kanunun (7035) yürürlüğe girdiği tarihte ve sonrasında verilen kararlar hakkında uygulanır” denilmek suretiyle doğrudan ya da istinaf sonrası ayrımı yapmaksızın bütün kararların yeni temyiz süresine, yani on beş (15) günlük temyiz süresine tabi olduğu açıkça vurgulanmıştır.
Yukarıdaki açıklamalar ışığında; Dairemizin anılan kararında usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmaması nedeniyle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 24.06.2020 tarih ve 2-2019/93122 sayılı itiraz istemi yerinde görülmemiş olduğundan itirazının REDDİ ile 5271 sayılı CMK’nın 308/2. fıkrası uyarınca Dairemizin 04/06/2020 gün ve 2020/987 Esas, 2020/4952 Karar sayılı sayılı onama kararı ile ilgili itirazı incelemek üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna GÖNDERİLMESİNE, 09.09.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.