Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/3545 Esas 2019/2313 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ: Bölge Adliye Mahkemesi 27. Hukuk Dairesi


TÜRK MİLLETİ ADINA
Taraflar arasındaki tespit davası nedeniyle Yerel Mahkemece verilen hükmün davalı vekilince duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, temyiz konusu hükme ilişkin dava, HMK’nun 369. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymadığından Yargıtay incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
KARAR
Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararlar için kesinlik sınırı, karar tarihi itibariyle 47.530,00 TL dir. Davacı vekilinin dava dilekçesinde 10.000 TL Maddi ve 100.000 TL Manevi tazminat talebinde bulunduğu, Yerel Mahkemece davanın kısmen kabulü ile 6.798,89 TL Maddi ve 2.500 TL Manevi tazminata hükmedildiği anlaşılmaktadır.
Taraf vekillerinin istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince davalı vekilinin istinaf isteminin HMK’nın 353/1-b-1 maddesi gereğince esastan reddine karar verildiği, davacı vekilinin istinaf isteminin kabulü ile 6.838,98TL Maddi ve 2.500 TL Manevi tazminata hükmedildiği Bölge Adliye Mahkemesinin iş bu kararın davalı vekilince temyize getirildiği, dikkate alındığında, hükmedilen maddi ve manevi tazminat miktarlarının karar tarihi itibariyle ayrı ayrı 47.530,00 TL’lik temyiz sınırının altında kaldığı açıktır.O halde Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyiz kabiliyeti olmayıp, davalı vekilinin temyiz itirazlarının H.M.K."nun 362/1-a maddesi uyarınca reddi gerekmiştir.SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle taraf vekillerinin temyiz dilekçelerinin hükmün kesinliği nedeniyle REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 26/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.