Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/12472 Esas 2020/537 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12472
Karar No: 2020/537
Karar Tarihi: 09.01.2020

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/12472 Esas 2020/537 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından yapılan bir yargılama sonucunda, bir kişi hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından mahkum edildi. Temyiz istemleri incelendiğinde, iş yeri dokunulmazlığını bozma suçuna yönelik mahkumiyet hükmü doğrudan adli para cezasıyla sonuçlandığı için temyiz edilemez olduğu ve reddedildiği belirtildi. Hırsızlık suçu için verilen mahkumiyet hükmünde ise suça sürüklenen çocuk için tayin edilen cezadan yasal indirimin yapıldığı, ancak indirim oranının belirtilmediği ifade edildi. Ancak itirazların yerinde olmadığına karar verildi ve hükmün onanması kararı alındı. Bu kararda, suça sürüklenen çocuklarla ilgili TCK’nın 142/2-h, 31/2. ve 62/1. maddelerine atıfta bulunuldu.

2. Ceza Dairesi 2019/12472 E. , 2020/537 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-İş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26.maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, o yer Cumhuriyet Savcısı ve suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz istemlerinin CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde;
Suça sürüklenen çocuk hakkında 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h ve 31/2. maddeleri gereğince tayin olunan cezadan aynı Kanun’un 62/1. maddesi uygulanarak 1/24 oranında indirim yapıldığı halde indirim oranı gösterilmemiş ise de mahallinde karara eklenmesi mümkün görüldüğünden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 09/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.