Sahte fatura düzenleme - defter ve belge gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/2054 Esas 2021/427 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme, defter ve belge gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08/11/2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığının anlaşılması karşısında, tebliğnamede bu yönde bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Sahte fatura düzenleme ile defter ve belge gizleme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyiz talebinin incelenmesinde; “sahte fatura düzenleme" suçu yönünden, Edirne Küçük ve Orta Ölçekli Mükellefler Grup Başkanlığının 25.07.2013 tarihli mütalaası ve eki vergi suçu raporuna uygun olarak düzenlenen Uzunköprü Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 21.03.2014 tarih ve 2014/331 esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında 2010, 2011, 2012 ve 2013 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından kamu davaları açıldığı, her bir takvim yılında işlenen sahte fatura düzenleme suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçları oluşturduğu, her takvim yılı için ayrı ayrı hüküm kurulması, ayrıca aynı takvim yılına ait birden fazla fatura düzenlenmesi hâlinde zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiği gözetilmeden ve hangi takvim yılından hüküm kurulduğu da belirtilmeksizin, sanığın eylemi tek suç kabul edilerek ve zincirleme suç hükümleri de uygulanmayarak eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni sayılmamış, “defter ve belgeleri gizleme" suçu yönünden, ibraz için verilen sürenin bitimini izleyen tarihin suç tarihi olduğu dikkate alınarak, sanığa 04.04.2013 tarihinde tebligat yapıldığı ve ibraz için 15 gün süre verildiği, bu nedenle suç tarihinin 22.04.2013 tarihi olduğu gözetilmeksizin gerekçeli karar başlığına suç tarihinin 2013 olarak eksik yazılması mahallinde giderilebilir eksiklik olarak kabul edilmiş, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiillerin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasıflarının doğru biçimde belirlendiği, cezaların kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümlerde eleştiri dışında bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükümlerin ONANMASINA, 20.01.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.